แก้วนพเก้า เล่ม ๒

เพราะความซุกซนในวัยเยาว์ของสองพี่น้องฝาแฝด ทำให้ ‘ไออุษณะ’ คู่บ้านคู่เมืองแตก
‘ธีรวงศ์’ และ ‘คีรีจักร’ จึงต้องแยกจากกัน คนหนึ่งไปร่ำเรียนวิชาเพื่อตามหาไออุษณะกลับคืน
อีกคนหนึ่งต้องอยู่กระทำหน้าที่แทนองค์รัชทายาท โดยที่ความสัมพันธ์กับพระบิดาก็ยิ่งแตกร้าว
‘ปิลันธโมรา’ จึงถือโอกาสที่สองพี่น้องฝาแฝดต้องห่างกัน ใช้พลังความชั่วร้ายควบคุมดวงจิตของคีรีจักรให้หลงผิด จนกระทั่งก่อให้เกิดโศกนาฏกรรม ที่ทำให้ทั้งสองต้องมาห้ำหั่นกันเอง

“เจ้าพี่ธีรวงศ์...”
“เจ้าไม่ใช่น้องเรา!”
จะกี่ร้อยพันหมื่นแสนคำประณาม ก็ไม่มีคำใดที่ทำให้คีรีจักรเจ็บลึกยิ่งกว่าต้องคมศัสตราได้มากถึงเพียงนี้ คำพูดที่ตอกย้ำให้รับรู้...ให้แน่ใจว่าความรู้สึกที่ตนเองหวาดระแวงมาตลอดคือความจริง!
พระเชษฐาที่...ไม่เคยคิดถึงเจ้า...
ไม่เป็นที่ต้องการของใคร...แม้กระทั่งเชษฐาฝาแฝด!

...ถึงคราวจักร ขรรค์ฟาดฟัน ประชั้นชิด
แลกชีวิต คิดอาฆาต มาดมุ่งผลาญ
ทุกสิ่งสรรพ ล่มจม บรรลัยลาญ
ตราบชั่วกาล ชั่วนาน ผ่านเดือนปี...

พร้อมกับภาระหน้าที่ ตามหาผู้ที่มี ‘ดวงจิตแห่งอัญมณีนพเก้า’
ในเมื่อไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ธีรวงศ์จึงต้องยอมรับภาระหน้าที่จากสวรรค์ที่ติดตัวมาแต่กำเนิด
เพื่อมาทำลายพลังความชั่วร้ายที่ครอบงำคีรีจักร

และการเดินทางครั้งนี้ จะนำพาให้ทั้งสองต้องมาพบกับ มิตรภาพ และความรัก...