ฉากรักของนางร้าย

แล้วโตมรก็พาเดินลึกเข้าไปด้านใน “ ที่นั่งแถวนี้พี่นั่งเป็นประจำ” และชายหนุ่มก็พามาตรงโต๊ะข้างหน้าต่างที่มองออกไปเห็นโบสถ์ประจำคอลเลจ
“ พี่ใช้หนังสือแถวๆ นี้เยอะเลยชอบนั่งที่นี่ แต่ถ้าคนเต็มพี่ก็จะไปนั่งห้องถัดไป” ไกด์สุดหล่อแนะนำ
“ที่นี่สวยจัง กี้รู้สึกเหมือนเดินอยู่ในอดีตเลยนะคะ ที่จริงห้องสมุดที่บอสตันก็สวยนะคะ แต่ไม่เหมือนที่นี่ ที่นี่ดูขลัง ดูมีเวทมนต์” กีรกัญญาชื่นชมจากใจคนเรียนศิลปะ
ในห้องที่โตมรพามา ไม่มีคนอยู่เลย คงเพราะยังเช้าและอยู่ในช่วงปิดเทอม กีรกัญญาทรุดตัวลงนั่งหมิ่นๆที่โต๊ะริมหน้าต่าง และดึงโตมรให้นั่งบนเก้าอี้ตัวที่โตมรบอกว่านั่งเป็นประจำ
“ ด้วยเวทมนต์ของห้องสมุด กี้ขอสะกดให้พี่โตรักกี้หลงกี้มากขึ้นทุกวันๆ ด้วยเถอะ เพี้ยง !” หญิงสาวทำมือวนๆ แบบสะกดจิตคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในตำแหน่งที่ต่ำกว่าคนร่ายมนต์ พอว่าคาถาจบก็เสกเพี้ยง แต่เพี้ยง ! ของ กีรกัญญาไม่ได้ใช้ข้าวสารเสก แต่หญิงสาวกลับเสกด้วยการประทับริมฝีปากสีชมพูอ่อนใสลงบนริมฝีปากคนที่กำลังตกอยู่ในมนต์สะกดอย่างแผ่วเบา
“ พี่โตห้ามเปลี่ยนใจนะคะ เพราะกี้ลงคาถาไว้แล้ว” กีรกัญญาเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากที่เจ้าตัวออกปากว่าลงคาถาไว้
แต่โตมรดูเหมือนจะยังไม่หลุดออกจากมนต์สะกดเพราะเมื่อกีรกัญญาทำท่าจะลุกจากโต๊ะข้างหน้าต่าง ชายหนุ่มก็เหนี่ยวเอวบางรั้งให้หญิงสาวเขยิบเข้ามาชิด
“ พี่โตคะ ที่นี่ห้องสมุดนะคะ” เมื่อเห็นว่าจุมพิตแผ่วๆที่เธอเริ่มไว้ ไม่เพียงพอสำหรับโตมร กีรกัญญาก็ต้องออกปากปรามเสียงเบาๆ
ห้องสมุดแล้วไง แววตาของคนที่นั่งบนเก้าอี้ส่งมาถามเธออย่างนี้ เมื่อหญิงสาวเห็นว่าไม่ได้การจึงต้องงัดเอาคำที่โตมรรับปากคุณป้าเอาไว้มาขู่
“ ไม่ได้ค่ะ พี่โตรับปากคุณป้าเอาไว้แล้วนะคะ” เท่านั้นเอง โตมรก็ปล่อยมือจากเอวบางและถอนหายใจพร้อมพาเดินชมห้องต่างๆที่เหลืออย่างงอนๆ