รามิเรส

เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นเป็นความผิดพลาดที่ไม่อาจลืม

เจ้าชายรามิเรสทรงถูกยากระตุ้นกำหนัด

นักเรียนองครักษ์ที่ช่วยพาพระองค์ขึ้นห้องตกเป็นเครื่องช่วยบำบัดฤทธิ์ยา

เมื่อทรงตื่นเช้าขึ้นมา เขาก็หายตัวไปแล้ว

ความรู้สึกผิดทำให้ทรงตามหาและพยายามหาทางชดเชยให้ ไม่คาดคิดว่าคำตอบที่ได้รับกลับมาจะรุนแรง

“กระหม่อมไม่ได้ขายตัว”

ฟีเรียสทระนงในศักดิ์ศรี เขาไม่ยอมให้ใครใช้เงินซื้อเขาได้ เรื่องคืนนั้นเขาไม่ถือสา แต่ความจริงที่ว่าเขาชอบเจ้าชายรามิเรสนั้นขอเก็บเอาไว้ ไม่จำเป็นต้องให้พระองค์ล่วงรู้

อนิจจา ทั้งที่เขาพยายามจะหนี ทำไมพระองค์ต้องทรงรู้สึกผิดมากจนต้องตามตอแยเขาไม่เลิก

“กระหม่อมเต็มใจเองพระเจ้าค่ะ” เหลืออดจริงๆ เขาถึงได้โพล่งออกไป

“กระหม่อมยอม กระหม่อมยั่ว กระหม่อมเชิญชวน ฝ่าบาทจะทรงคิดยังไงก็ได้ แต่ไม่จำเป็นต้องทรงรู้สึกผิด ไม่จำเป็นต้องทรงรับผิดชอบ”

“แล้วเจ้าคิดจะรับผิดชอบข้ารึเปล่า”

...อะไรนะ...

“เจ้าทำให้ข้าลืมไม่ลง เจ้าจะรับผิดชอบข้ายังไง”

ให้ตายสิ...ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้!

************************************************

เป็นฉบับเดียวกับที่ลงในเล้าเป็ดนะคะ (www.thaiboyslove.com)
คือยาว 33 บท (ต้นฉบับ 230 หน้า A4)

ส่วนที่พิมพ์กับสนพ.นาบูนั้นยาว 27 บท (ต้นฉบับ 171 หน้า A4)
ตัดช่วงหลังๆ ที่ฟีเรียสกลับไปเยี่ยมบ้านออกน่ะค่ะ

มีตอนพิเศษ 2 ตอน เหมือนกับในหนังสือค่ะ