รุ้งเปลี่ยนสี

ตาระรื่นแวบ หลังจากหล่อนดึงแว่นออก แล้วแวบของประกายตานั้นเหมือนจะส่งผ่านมาถึงเขาโดยเฉพาะ พี่สาวหล่อน. น่าเจี๊ยะจริงๆ...นี่คือเสียงในใจของเขา ร่างในชุดเอี๊ยมคว้าแก้วน้ำสีแดง ลุกไปโบกมือไหวๆ ไปทางสระน้ำ ส่งเสียงแจ๋วๆ ผ่านผนังกระจกไป
“พี่พี ทานข้าวตังมั้ยคะ?”
ร่างบนแพยางพลิกตัวกลับเป็นนอนคว่ำ ผงกแค่ศีรษะขึ้นยิ้มกว้าง นายแพทย์กวินทร์รู้สึกเหมือนข้าวตังจะติดคอ จนต้องคว้าแก้วน้ำมาดื่ม เมื่อเห็นทรวงอกขาวคู่นั้น แทบจะล้นออกมาจากบิกินีชิ้นจิ๋ว กระจ่างเต็มสองตาเขาทีเดียว
แสงแดดอ่อนยามบ่ายคล้อย สาดจับใบหน้าเนียนเกลี้ยงให้ดูสดใส นัยน์ตาที่ยังมีรอยเขียนขอบตา เน้นประกายแวววับ กระทบใจเขา อย่างน่าแน่ใจว่า เป็นเจตนาส่งสายตาแบบนั้นมาให้เขาโดยเฉพาะ
“ไม่ลงมาออกกำลังกายหน่อยหรือคะหมอ ? เบญแน่ะ ชวนหมอลงสระสักครึ่งชั่วโมง จะได้ลดเอวไง”