รุ่งตะวันแห่งหัวใจ

เขาและเธอต่างกำลังฟาดฟันกันด้วยความเห็นแก่ตัว ...

เธอ..เห็นแก่ตัวเพราะนี่อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายที่เธอจะได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
เขา..เห็นแก่ตัวเพราะเธอคือเยื่อใยสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่บนโลกใบนี้

หากความเห็นแก่ตัวของใครจะเป็นฝ่ายถูกหรือผิด สิ่งเดียวที่ใช้ตัดสิน คือ “หัวใจ”

หญิงสาวซุกหน้าลงกับอ้อมอกอุ่นนั้นอย่างซาบซึ้งใจ ....ในขณะที่มองไปยังป้านวลที่อุ้มร่างอ้วนกลมของลูกชายเข้ามาหาเธอและปกเกียรติ ชายหนุ่มรับลูกเข้ามาอุ้มเอาไว้เสียเองในขณะที่โอบแขนกอดประคองภรรยาไว้อย่างเต็มตื้นในหัวใจ สองแขนของเขานี้เกือบจะไม่มีโอกาสได้กอดลูกเมียอีกแล้ว หากในวันนี้ปกเกียรติสัญญากับตัวเองในใจ เขาจะไม่มีวันปล่อยมือจากคนที่เป็นเหมือนแสงตะวันของหัวใจของเขาให้หายไปไหนอีกแล้ว