ครั้งแรกกับเพื่อนที่เป็นเหมือนลมหายใจ

เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ใครๆ ก็เคยมี แต่จะมีสักกี่คนที่รักแรกจะกลายเป็นรักสุดท้าย เรื่องราวความรัก เลิฟซีนเผ็ดร้อนสายสีแดง จั่วหัวไว้เผื่อเข้าใจผิด เห็นปกหวานๆ หาใช่หวานใส แต่ใครอ่านจบแล้วจะไม่หลงรักตารอนลูกชายคนนี้ของปทุมมาลย์ล่ะก็ ให้ทวงนิยายเรื่องต่อไปได้เลย 55555
เรื่องนี้มีตัวอย่างให้อ่านแค่ที่ แฟนเพจ ปทุมมาลย์ จินตลีลา เท่านั้นนะคะ เพราะไรต์เตอร์ลงนิยายที่เดียวคือที่เด็กดี แต่เรื่องนี้เลิฟซีนหนักจนไม่ขอเสี่ยงค่ะ

*******

“เซอร์ไพร์ส!” เสียงทักทายของเขาทำเอาเธอตกใจจริงๆ นั่นแหละ
“รอน มา...” น้ำฝนมองเขาตาค้างพูดไม่ทันจบคำ เขาก็หันไปขอบคุณพนักงานสาวแล้วผลักเธอเข้าห้อง ไม่ต้องลงล็อกประตูมันก็ปิดให้อัตโนมัติอยู่แล้ว เขาแค่คล้องโซ่แล้วเดินต้อนหญิงสาวไปจนถึงเตียง แววตาดุหรี่มองหน้า
“ฉันฝันเหรอ” น้ำฝนถามเสียงเบา
คนตัวใหญ่คุกเข่าคร่อมร่างน้อยที่เอนหลังไปถึงสี่สิบห้าองศา มือใหญ่ทาบประกบบนหลังมือน้อยที่ใช้ค้ำพยุงตัวไม่ให้ล้มไปด้านหลัง ริมฝีปากสีแดงกดแนบเข้ากับปากอิ่ม และกัดแก้มของเธอเบาๆ
“เจ็บ”
“ฝันไหม”
“หือ”
“แล้วเตรียมใจไว้หรือยัง”
“ระ เรื่อง เรื่องอะไรล่ะ”
รอนแสยะยิ้ม ไล่ตามองชุดที่น้ำฝนสวม เป็นชุดคลุมอาบน้ำของทางโรงแรม มันสะดวกกับการถอดเหลือเกิน มือใหญ่จับสาบเสื้อคลุมตรงหัวไหล่แล้วปัดมันออก เผยให้เห็นหัวไหล่กลมกลึงน่าสัมผัส ใบหน้าหล่ออย่างหนุ่มไทยแท้ก้มจูบและดูดผิวบริเวณไหล่ของเธอจนเกิดรอยแดงในทันที
“ก็เรื่องต่อจากนี้ไง”
กระเป๋าเดินทางถูกโยนโครมลงพื้น รอนผลักร่างของน้ำฝนจนหลังบางแนบลงกับฟูกนุ่มๆ มือใหญ่กระตุกสายรัดเอวของชุดคลุมที่หญิงสาวสวมแค่นิดเดียวเท่านั้น ร่างน้อยที่เหลือเพียงกางเกงชั้นในหุ้มตัวก็อยู่ตรงหน้า
“รอนเดี๋ยว เดี๋ยวสิรอน หยุดก่อนได้ไหม” น้ำฝนผลักไหล่หนาเพื่อให้ใบหน้าของรอนที่ซุกลงบนอกของเธอให้หยุดการขบกัด แต่เหมือนเขาจะไม่ฟัง
“ไว้คุยกันหลังจากนี้เถอะ เธอทำให้ฉันคลั่งแล้วน้ำฝน”

******

ฝากผลงานโรมานซ์สายสีแดงไว้อีกสักเรื่องนะคะ เลิฟซีนแรงระดับไหน อายแค่นายสิงห์เท่านั้นแหละค่ะ ชนะพ่อเลี้ยงดามขาดรอยเลยด้วย