เศษเสน่หาซาตาน

คำโปรย

ไม่มีแม้เศษเสน่หาสำหรับ... ‘เธอ’ เขาให้ได้แค่ตำแหน่ง ‘นางบำเรอบำบัดแค้น’ เท่านั้น
สำหรับ... ‘เขา’ อย่าว่าแต่ ‘หัวใจ’ เลย เธอให้ได้แม้กระทั่งชีวิต เพื่อพิชิตหัวใจซาตาน

“ปล่อยเอมออกไปนะพี่เติ้ล อย่าคิดทำบ้าๆ กับเอมนะ!” เสียงตื่นกลัวร้องห้าม
แต่ก็เหมือนเดิม ต่อให้แหกปากโวยวายจนคอแหบแห้ง อดีตคู่หมั้นทำเหมือนไม่ได้ยิน กลับจับไหล่มนกดแนบชิดประตู ดวงตาคมดุสีนิลมองสบดวงตาตื่นของเธอ เรียวปากหยักได้รูปสวยข้างหนึ่งยกยิ้มราวเยาะหยันส่งให้
“กลัวเหรอ?” เขาถามออกมาได้ ทั้งๆ ที่เห็นอยู่ว่าเธอแทบจะเข่าทรุด เป็นลมไปต่อหน้าต่อตาอยู่แล้ว และดูเหมือนเขาถามโดยไม่ต้องการคำตอบ กลับจับร่างเธอกดแนบแทบตัวแบนติดประตู ใบหน้าหล่อคมก้มลงมาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดผิวแก้ม
“อย่ามาทำเป็นเล่นตัว แกล้งกลัวฉันเลยธนัญญา ดูยังไงก็แสแสร้งชัดๆ เธอรอเวลานี้มานานแล้วนี่ ก่อนหน้าพยายามทำทุกวิถีทาง แม้กระทั่งกำจัดแพมให้พ้นทางเพื่อจะได้เป็นเมียฉันไม่ใช่เหรอ? พอวันนี้ฉันจะสนองให้ เธอกลับมาเล่นตัวทำไมกัน?”
“พี่เติ้ลไม่จริง อุ๊บ....”