เสน่หาสีดำ

เมื่อพลังแห่งรักในอดีตของบรรพบุรุษพูโขงดึงน้ำเพชรให้เดินทางมาเมืองวังเวียงการพบกันจึงกลายเป็น

รักแรกพบของเขาและเธอปาฎิหาริย์รัก ถักทอสายใยหัวใจสองดวงให้เสน่หากันจนยากจะตัดขาด

...เรือนโบราณริมแม่น้ำซองช่างมีมนต์เสน่ห์ตรึงใจ ทำให้น้ำเพชรหลงใหลและฝากหัวใจไว้ที่นี่ “วังเวียง”
>
>
...เพราะหลงรักเมืองวังเวียง น้ำเพชรนักเขียนสาวชาวไทยจึงกลับมาอีกครั้งเพื่อที่จะเก็บตัวเขียนงานนวนิยายเรื่องใหม่สำหรับทำเป็นละครโทรทัศน์ตามคำสั่งของบ.ก. งานเขียนภายใต้นามปากกา “เพลงพิณ” ของหญิงสาวการันตี งานนี้จึงพ่วงมาด้วยบทละครโทรทัศน์ด้วย

การเดินทางมาวังเวียงครั้งนี้ น้ำเพชรได้บ้านพักเป็นเรือนโบราณซึ่งมีอายุนับร้อยปี แต่ถูกปรับปรุงขึ้นมาใหม่ และตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่มีอายุมากไม่ต่างจากตัวเรือนเอง...ทุกสิ่งที่ได้พบทำให้น้ำเพชรหลงใหลจนยากจะถอนตัว ตั้งแต่ดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมทุกชนิด อาทิ วาสนา จำปาลาวที่ส่งกลิ่นหอมอวลไปทั่วเรือนโบราณริมแม่น้ำซอง

เพราะพลังแห่งรัก ...ทำให้น้ำเพชรได้พบเรื่องราวอันน่าอัศจรรย์ยิ่ง จนได้เกิดเป็นเรื่องราวของนวนิยายเรื่อง ปาฎิหาริย์รัก ณ วังเวียง จากการที่เลือกพักเรือนเก่าหลังนี้ หญิงสาวสามารถข้ามผ่านมิติแห่งเวลาได้โดยไม่ตั้งใจ และเธอได้รู้ว่าสิ่งที่เห็น คนที่ไปพบนั้นคือบรรพบุรุษของพูโขง ซึ่งเป็นหลานชายคนเดียวของรีสอร์ตบ้านจันทรานั่นเอง

งานก็ได้ เรื่องของหัวใจก็สดชื่น ...เมื่อพูโขงโปรดิวเซอร์หนุ่มสายเลือดลาว ได้เจอน้ำเพชรที่วังเวียง ...และเมื่อเบื้องบนเล่นตลกกับเขา งานถ่ายทำเอ็มวีที่วางไว้นางเอกกลับไม่สามารถเดินทางมาได้ การเปลี่ยนตัวนักแสดงกะทันหันจึงเกิดขึ้น ...น้ำเพชรถูกขอร้องให้เป็นนักแสดงแทน ...แค่คิดว่าจะช่วยเขาทำงานเพียงเพื่อให้ผ่านปัญหา แต่ไม่คิดว่านี่คือการเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ไม่อาจตัดขาด
..............................

สัมผัสแรกจากเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกหวามไหว ตื่น กลัว แต่ลึกๆ ก็โหยหา ร่างบางบิดไปมาเพราะทนต่อการรุกรานไม่ไหว พูโขงรู้ดีว่าหญิงสาวรู้สึกเช่นไร แต่เขาจะไม่ทำให้เธอตื่นตระหนกไปก่อนแน่
“ผมรักคุณ คุณเชื่อใจผมนะครับ ...อย่ากลัวนะที่รัก”

เสียงแหบพล่าที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมาก่อนที่จะเริ่มซุกซนอีกครั้ง คนที่กำลังถูกรุกรานพื้นที่ส่วนตัวแบบที่ไม่คุ้นเคยส่งเสียงอู้อี้ด้วยความหวามไหว ดวงตาคู่งามบัดนี้หลับพริ้มด้วยอิ่มสุข
“สวยเหลือเกินที่รัก สวยมาก”

ชายหนุ่มเอ่ยเมื่อใบหน้าของเขาเลื่อนต่ำลงไปถึงเจ้ากุหลาบแย้ม มือหนาผลักเรียวขาทั้งสองให้เปิดออก เพื่อให้ตัวเองได้ยลกลีบงามของกุหลาบนั้นได้ถนัดตา

หญิงสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อชายหนุ่มแตะปลายลิ้นลงชิมน้ำหวานเยิ้ม ดวงหน้าขาวเนียนของน้ำเพชรแดงระเรื่อไปด้วยความรู้สึกเขินอายที่ถูกเขาชื่นชมพื้นที่ส่วนตัวเช่นนี้ อย่างไม่มีรังเกียจใดๆทั้งอายทั้งสุขเมื่อถูกปรนเปรอด้วยความรักในรูปแบบที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนในชีวิต