พิศวาสทาสมาเฟีย

เมื่อ ดอกรัก หญิงสาวชาวบ้านธรรมดา ถูกยกฐานะให้เป็นนายหญิงของ วรมินทร์ มาเฟียใหญ่ผู้แสนเย็นชา ก็ไม่ต่างจากการถูกจับเข้ากรงทรง สูญสิ้นอิสรภาพทุกประการ ทว่ากรงทองอันกล้าแกร่งของวรมินทร์ ก็ไม่อาจกักขังหัวใจรักของเธอได้

ดอกรักยังคงรักและภักดีต่อ กันดิส ยังอยากกลับไปที่ไร่ม่านตะวันเฉกเช่นเดิม เพราะสัญญากับตัวเองว่า กันดิสคือชายคนเดียวที่เธอจะรัก คือชายคนเดียวที่จะได้หัวใจของเธอไปครอบครอง

ทว่าความใกล้ชิดระหว่างเธอกับวรมินทร์ กลับกำลังทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก หัวใจดวงน้อยเริ่มสั่นไหวเพราะเขา เพราะพิศวาสร้อนรุ่มที่เขามอบให้ทุกค่ำคืน ซึ่งเป็นดังตรวนที่ล่ามเธอเอาไว้ ให้เธอกลายเป็น ทาสมาเฟีย ให้เธอตกอยู่ในบ่วงเสน่หาของเขาตลอดไป



“นายใหญ่จะทำอะไรคุณกันคะ อย่านะคะ” ดอกรักร้องถามด้วยความตกใจระคนหวาดหวั่นใจ
“ฉันจะไม่ทำอะไรหรอก ถ้าเธอลืมมันไปซะ แล้วจำเอาไว้ว่าฉันคือสามีของเธอแต่เพียงผู้เดียว และยังเป็นพ่อบังเกิดเกล้าของเรย่าด้วย”
“ปล่อยรักไปไม่ได้เหรอคะ นายใหญ่หาคนอื่นมาแทนรักก็ได้นี่คะ ผู้หญิงดีๆ ก็มีอีกตั้งเยอะ ผู้หญิงที่ยอมเป็นหุ่นเชิดให้นายใหญ่ก็คงมี ไม่น้อย เห็นใจรักนะคะ รักอยากกลับบ้าน รักไม่อยากอยู่ตรงนี้ รักขอร้องนะคะ”
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะใจอ่อนให้เธอไปก็ได้นะ แต่ตอนนี้ฉันตัดสินใจใหม่แล้ว ไม่ว่าจะอยู่หรือจะตายเธอก็ต้องอยู่กับฉันเท่านั้น ฉะนั้นสิ่งที่เธอร้องขอก็เป็นได้แค่ความฝัน ทำใจเสียเถอะ”
“ทำไมล่ะคะ ทำไมตอนนี้ถึงปล่อยรักไปไม่ได้ รักรักคุณกันไม่ได้รักนายใหญ่สักนิด และนายใหญ่ก็ไม่ได้รักรักเสียหน่อยนี่คะ”
“เธอไม่ต้องเข้าใจอะไรทั้งนั้น จำไว้แค่ว่า เธอเป็นของของฉันก็พอ”


(นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์ในนามปากกา อิชยา มาก่อนนะคะ และต้นฉบับ ฉบับนี้เป็นฉบับที่ปรับปรุงใหม่ทั้งหมดเลยค่ะ)