กำราบรักจอมบงการ

"ถึงไม่ทำวันนี้ พรุ่งนี้หรืออีกไม่กี่ชั่วโมง คุณก็ต้องเป็นของผมญาดา เราจะรักกันจนหมดแรง"
*******************************************************************
"ว้าย! จะทำอะไรอื้อ"

ญาดาที่ลืมตาขึ้นมาเห็นคีย์กำลังซุกไซร้ซอกคอเธออย่างเมามันปากอิ่มเตรียมจะโวยวายแต่ช้ากว่าคีย์ที่เบี่ยงหน้ามาบดจูบปิดเสียงประท้วงให้กลืนหายลงคอมือข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นมาจับกระชับท้ายทอยให้เงยหน้ารับจูบของเขามากยิ่งขึ้นความหวานล้ำภายในปากอิ่มเริ่มทำให้จูบหนักหน่วงมากขึ้นอารมณ์เสน่หาเริ่มหนักหน่วงจนยากจะควบคลุมได้ไหวปากร้อนปล่อยให้ญาดาได้สูดหายใจชั่วขณะแล้วบดจูบสอดลิ้นเข้าเกาะเกี่ยวกวาดความหวานล้ำในโพรงปากนุ่ม

"อื้อหายใจไม่ออก"

เมื่อลมหายใจเริ่มขาดห้วงคีย์จึงหันหน้ามาซุกไซ้ซอกคอมหอมต่อปากร้อนนาบไปตามลำคอขาวแล้วขบเม้มจนเป็นรอยมืออีกข้างเริ่มสอดเข้าเสื้อยืดคอกลมสีขาวลากมือตามสีข้างขึ้นไปเรื่อยๆ แต่แล้วร่างของญาดาก็พลิกลงตกเตียงพร้อมมีร่างกายหนักอึ้งของคีย์ตามมาด้วยแต่ติดที่ว่าคีย์ตั้งตัวทันไม่ให้ล้มทับทิ้งน้ำหนักตัวเองลงไป

"กรี๊ด โอ๊ย! เจ็บ"

ญาดาลูบสะโพกตัวเองไปมาเบาๆ เพราะไม่ได้เจ็บมากมายหนักก็พื้นห้องนอนมันเป็นพรมราคาแพงที่ต่อให้นอนหลับทั้งคืนเธอก็ไม่มีทางปวดหลังแน่นอนคีย์ก้มลงมองคนร้องโอดครวญแล้วลุกขึ้นนั่งดึงร่างของญาดาขึ้นตามมาด้วยพร้อมกับสำรวจร่างกายว่ามีรอยช้ำแดงตรงไหนบ้าง

"เจ็บตรงไหนญาดาบอกผม"

"หะหายแล้วค่ะ"ท่าทางที่แสดงออกมาสัมผัสที่อ่อนโยนทำให้ญาดาลืมความเจ็บจ้องมองคีย์ตาแป๋วจนอีกฝ่ายรู้ตัวก่อนจะยืดตัวตรงเก๊กหน้าตามเดิมยกมือขึ้นเสยผมตีหน้าเข้มใส่ญาดาที่ส่งยิ้มล้อเลียนมาให้

"ถ้าไม่หุบยิ้มจะโดนดี"ญาดาที่ได้เห็นอีกมุมของเจ้านายขี้แกล้งถึงจะชอบข่มขู่แต่เขาก็มีมุมน่ารักอยู่บ้างถึงแม้จะต้องใช้สมาธิเพ่งก็ตามที