หนาวปรารถนา [Sixteen]

“ถ้าอยากได้กลับไปจริงๆ ไม่ว่าจะราคาเท่าไหร่คุณหนาวก็ให้น้องเหนือได้ค่ะ ไม่คิดเงินแม้แต่บาทเดียวด้วยซ้ำ จำคำนี้ของคุณหนาวเอาไว้นะคะคนดี
คุณหนาวให้ทุกอย่างที่มีได้แม้กระทั่งชีวิตค่ะ”
เขาหมายความอย่างนั้นจริง แต่เจ้าของใบหน้าสวยใสก็ยังมองใบหน้าอันหล่อเหลาด้วยความกังขา ว่าที่เขาบอกมานั้นจริงเท็จมากน้อยแค่ไหน

“คุณหนาวพูดจริงเหรอคะ”
“จริงสิคะ ที่ผ่านมาคุณหนาวเคยโกหกด้วยเหรอคะ”
ไม่รู้ทำไมถึงเชื่อคำเขาอย่างไม่มีข้อสงสัยใดๆ ดวงตาคู่สุกใสจ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสวมกอดเขา แนบแก้มนุ่มนิ่มไปกับอกอันอบอุ่นของเขา

“แล้วทำไมคุณหนาวถึงจะให้เฉยๆ ล่ะค่ะ รวมทั้งชีวิตของคุณหนาวด้วย น้องเหนือสำคัญมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

น้ำตาแห่งความตื้นตันใจกำลังจะไหลรินอาบแก้มนุ่มเมื่อคำถามนี้หลุดออกจากปากไป สองแขนก็กอดกระชับกายอุ่นของเขา ปรารถนาอยากหยุดเวลาไว้แค่นี้ เวลาที่เขาอยู่ใกล้ๆ ได้ยินเสียงอันนุ่มหู ได้เห็นสายตาแสนห่วงใยของเขา มันช่างเป็นสุขและรู้สึกปลอดภัยเหลือเกิน

‘เพราะคุณหนาวรักน้องเหนือไงคะ รักที่สุด รักมากยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น’

เขาห้ามไม่ให้ตัวเองเผลอเปล่งประโยคนี้ออกไปได้ แต่ที่ห้ามไม่ได้นั่นคือฝ่ามืออุ่น กำลังลูบศีรษะทุยมีกลุ่มผมนุ่มสลวยปกคลุมไว้ไปมา ก่อนจะก้มลงจูบตรงหน้าผากงามอย่างยากจะห้ามใจได้

“เพราะคุณหนาวอยากเห็นโรงแรมนี้กลับไปเป็นของสุริยวงศ์เหมือนเดิมค่ะ คุณหนาวรู้ดีว่าพ่อแม่ของน้องเหนือต้องรักมาก ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องเงินก็คงไม่ขายหรอกค่ะ”

‘แต่น้องเหนืออยากให้เป็นทั้งของสุริยวงศ์และกฤตชยางกูรมากกว่าค่ะ และน้องเหนือก็อยากให้คุณหนาวคอยอยู่ใกล้ๆ คอยดูแลทั้งน้องเหนือและโรงแรมนี้ค่ะ เพราะน้องเหนือรักคุณหนาวค่ะ ได้ยินมั้ยคะคุณหนาวว่าน้องเหนือรักคุณหนาวค่ะ’

หญิงสาวต้องห้ามตัวเองหลายสิบครั้ง ไม่ให้พลั้งปากเอ่ยประโยคนี้ ด้วยรู้ดีว่าจะต้องพานพบจุดจบยังไงในเมื่อเขาไม่ได้รักเธอเลยแม้เพียงเสี้ยวใจ แต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นสุขอย่างล้นเหลือกับอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขานัก

ยิ่งเขาเชยคางมนขึ้นดวงตาคู่สวยก็จ้องมองเขากลับอย่างไม่ลดละ หัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อรับรู้ได้ว่าเขากำลังก้มต่ำลงมาหา ไม่นานสองริมฝีปากก็แนบชิดหากัน ด้วยต่างฝ่ายต่างไม่อาจจะหักห้ามใจได้