53 Series ผีร้าย อินเตอร์ฯ

• ว่ากันว่าผีเจมส์ คล้ากอีกนั่นแหละที่ไม่ยอมปล่อยเวลาทองแห่งการหลอกหลอนอัล คาโปนอย่างถึงพริกถึงขิง และดูราวกับว่าผีเจมส์นั้นทำสำเร็จจนกระทั่งทำให้อัลกลัวหนักจนถึงขั้นเสียสติไปแล้วในที่สุด แต่ผีเจมส์ก็ยังไม่เลิกราและยังคงตามหลอกหลอนอัลต่อไปแม้ว่าอัลจะพ้นโทษออกจากคุกอัลคาทราซไปแล้วก็ตาม (จากเรื่อง “ผีที่อัล คาโปนกลัวสุดขีด”)
• เชื่อกันว่า แจ็ค ยังคงไปสิงสถิตอยู่ที่ร้านเหล้าชื่อ “เดอะ เท็น เบลส์” ด้วยเช่นกัน เพราะร้านเหล้าแห่งนั้นเป็นร้านเหล้าสำคัญที่อยู่ไม่ห่างไกลจากจุดที่แจ็คได้ทำการฆาตกรรมหญิงสาวโสเภณีหลายราย คาดว่าไม่ว่าจะเป็นตัวของแจ็ค เดอะ ริปเปอร์เอง หรือกระทั่งสาวบางคนที่ตกเป็นเหยื่อของเขาต่างก็มีโอกาสได้มาดื่มเหล้าที่ร้านนี้ก่อนจะเกิดเหตุการณ์ฆาตกรรมกันทั้งนั้น (จากเรื่อง “ผีแจ็ค เดอะ ริปเปอร์”)
• นับได้ว่าแอนน์ โบลีน นั้นเป็นวิญญาณหรือผีราชินีที่มีความเฮี้ยนเป็นอันมาก เพราะพระองค์ไม่เคยปล่อยให้ใครต่อใครในหอคอยแห่งลอนดอน หรือ หอคอยเลือดแห่งนี้ได้หายใจทั่วท้องเลยหากต้องเดินผ่านมาที่หอคอยแห่งนี้ในยามค่ำคืน หรือแม้แต่ในช่วงเวลากลางวันก็ตามที (จากเรื่อง “ราชินีไร้เศียร แอนน์ โบลีน”)
• เสียงฟันอันแหลมคมและแข็งแรงของพวกมันยามที่ขบฟันลงไปตามกระดูกของซากศพนั้น ดังสั่นสะท้านไปทั่วสุสานในยามค่ำคืน ใครที่นอนไม่หลับและตั้งใจเงี่ยหูฟังเสียงต่างๆในความมืดเป็นต้องตกใจเหงื่อแตกซิกทันทีเมื่อได้ยินเสียงขบกัดกระดูกและฉีกกินซากเนื้อศพของบรรดาน็อตซือเฮอร์เรอร์ทั้งหลาย (จากเรื่อง “ผีกินศพ”)
• ความคิดนี้ยิ่งเป็นจริงเป็นจังมากขึ้น เมื่อซาร่านำเรื่องไปปรึกษากับผู้ มีความสามารถติดต่อกับวิญญาณได้ และคนผู้นั้นได้แนะนำให้เธอสร้างคฤหาสน์ขนาดยักษ์ขึ้นมาเพื่อให้เป็นที่อยู่อาศัยของเหล่าวิญญาณที่เคยถูกสังหารด้วยอาวุธปืนวินเชสเตอร์ (จากเรื่อง “คฤหาสน์สำหรับภูตผี”)
• สุดยอดปรารถนาของโอบายิโฟหรือแวมไพร์แอฟริกานั้นก็คือ เลือดของเหยื่อที่เป็นเป้าหมายของมัน การถอดร่างของหมอผีหรือนางแม่มดแก่สูงวัยนั้นไม่ได้เป็นเรื่องยากเย็น ยิ่งประกอบกับการที่มันมีเป้าหมายที่หมายตาเอาไว้แล้วด้วยนั้นย่อมเป็นหนทางสะดวกในการเข้าถึงเหยื่อและทำการสังหารเพื่อดื่มเลือดกินตามความต้องการของมัน (จากเรื่อง “ผีถอดร่างจากกาฬทวีป”)
• เมื่อสืบค้นให้ลึกซึ้งก็ทราบว่าบ้านที่เธออยู่อาศัยนั้นเคยเป็นเส้นทางริมถนนของพวกโรมันโบราณคราวที่ยาตราขึ้นมาที่เกาะอังกฤษเมื่อหลายศตวรรษก่อน และยามใดที่มีคนในกองทัพตายลงพวกโรมันก็จะฝังทหารของตนไว้ที่ข้างทาง (จากเรื่อง “ผีโรมัน”)