จุดรักเผาใจ

“ทำไมฉันมานอนอยู่ที่นี่” หญิงสาวลุกขึ้นมานั่ง กวาดตามองรอบด้านด้วยท่าทางงุนงง ไอ้ห้องเหมือนโรงแรมราคาถูกแบบนี้เธอเข้ามาได้อย่างไร
“คุณเมา อ้วกแตกเปื้อนเสื้อผมและเปื้อนตัวเองไง” อาชเชอร์เหลือบตามองคนที่สวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นคุยกับเขาด้วยท่าทางเฉื่อยชา เอาเข้าจริงๆ หญิงสาวไม่รู้สึกรู้สากับสภาพของตัวเองด้วยซ้ำ ผิดที่อาชเชอร์ดันไปมองอีกฝ่ายมากเกินไป ความอดทนที่เคยบีบบังคับตัวเองไว้เริ่มแตกร้าว หลายครั้งหลายหนแล้วที่หญิงสาวผอมบางคนนี้ยั่วยวนเขาโดยไม่รู้ตัว ความร้อนสายหนึ่งหมุนวนก่อขึ้นบนท้องน้อย เขากัดฟันพยายามตั้งสตินับหนึ่งถึงร้อยอีกครั้ง
“ขอโทษที่ทำให้คุณลำบากไปด้วย แต่ฉันขอกลับแล็ปดีกว่า” ร่างเล็กคลานลงจากเตียงแต่มือหนาคว้าแขนเล็กไว้เสียก่อน ท่าทางของเขาทำให้ดอยเสมอดาวที่แม้จะมองเห็นไม่ชัดเจนเข้าใจได้ในทันที
“ไม่ได้” เสียงนุ่มนวลตอบปฏิเสธทันที อาชเชอร์ยิ้มมุมปากไร้ความหมาย กดมือหนักหน่วงจนเธอต้องนิ่วหน้า ถอนหายใจเฮือกเมื่ออาชเชอร์ออกแรงผลักให้ล้มนอนหงายลงบนเตียง ขยับคร่อมกายมาทาบทับเหมือนคุกคาม ลมหายใจร้อนเป่ารดใบหน้าเรียวเล็กไวต่อความรู้สึก เข่าข้างหนึ่งแทรกเข้ามาถึงจุดที่อ่อนไหวของดอกเตอร์สาว
“วันนี้ไม่ได้เจ้าหน้าที่ไทเลอร์” ว่าเหมือนเหนื่อยอ่อน พยายามหายใจให้เต็มปอดเมื่ออาชเชอร์โน้มหน้าลงมาใกล้ ลมหายใจร้อนเป่ารดลำคอเล็กบอบบาง
“...ทำไม” เสียงของอาชเชอร์หอบกระชั้นพยายามหักห้ามตัวเองเหมือนกัน มือหนาคลายข้อมือเล็กให้ดอยเสมอดาวทุเลาความเจ็บจากความหยาบกระด้าง
“เพราะคุณไม่มีคอนดอมติดตัว”