โหยตัณหา (ฉบับปรับปรุง หรือฉบับแก้ไข)

“มีเมียน่ารักแบบนี้ไม่มีสามีคนไหนอดใจไหวหรอกนะจะบอกให้ นอนพักซะ เดี๋ยวพี่มาปลุก” เขาจูบทิ้งท้ายหนักหน่วงก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอน

-----------------------------

“เป็นอะไร หน้ามืดเหรอ” เขาตีหน้าเครียดถามไถ่ เก็บซ่อนอาการขำขันด้วยความเอ็นดูเอาไว้มิดชิด
เธออายจนต้องยกมือปิดหน้า ซ้ำยังบิดตัวซุกหลบกับอกแกร่งเพราะกลัวจะตก
“คุๆๆๆ คุณ..คุณไคปล่อยครีมลงเถอะค่ะ”
“ไม่ปล่อย”
“ทำไมล่ะคะ”
“ก็ไม่อยากปล่อย ตั้งแต่แต่งงานกันมาเรายังไม่เคยทำตัวเป็นสามีภรรยากันเลย ผมก็อยากอุ้มภรรยาดูบ้างไม่ได้เหรอ”
“ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่เวลานี้ ตอนนี้คุณไคไม่สบายอยู่นะคะ ปล่อยครีมลงก่อนดีกว่าค่ะ อุ้มของหนักมากๆ เดี๋ยวยิ่งปวดหัวนะคะ”
เธอแก้ตัวบ้าบออะไรของเธอเนี่ย ทำไมยิ่งฟังยิ่งน่ารักน่าฟัด พาให้หมั่นเขี้ยวนัก