มัจจุราชบงการรัก

“ผมสั่งให้อ้าปาก”
เอริกยื่นปลายช้อนเข้าไปใกล้ปากอิ่มมากกว่าเดิม บังคับด้วยน้ำเสียงและดวงตาที่จ้องนิ่งดุดัน แต่คนที่นั่งพับเพียบเอาหมอนมาวางเท้าแขนก็ยังทำเฉย
“ไม่เคยป้อนข้าวใครละสิ ถึงได้มาสั่งให้อ้าปากอยู่ได้ คนเขาจะป้อนข้าวกันน่ะต้องแสดงความจริงใจออกมา แบบนี้เขาเรียกว่าบังคับ”
“ตกลงจะไม่อ้าปากใช่ไหม”
คราวนี้น้ำเสียงของคนป้อนดุดันกว่าครั้งไหนที่จอมฟ้าเคยสัมผัสมา สีหน้าท่าทางก็เอาจริงเสียยิ่งกว่าจริง ทำให้คนเก่งอย่าง จอมฟ้าชักหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมา
“จะ...จอมฟ้าทานเองก็ได้”
“ผมป้อนมันเป็นอะไร เวลาผมเป่าข้าวต้มให้มันเย็นน่ะ ลมปากของผมมันไม่ได้มียาพิษพ่นไปด้วยหรอกนะ”
“กลัวน้ำลายของคุณจะกระเด็นใส่ข้าวต้มแล้วพานเอาเชื้อบ้าอำนาจมาถูกตัวจอมฟ้าต่างหาก” จอมฟ้าตวัดตาค้อนควักพลางบ่นพึมพำเสียงเบา แต่มีหรือที่เอริกจะเดาไม่ถูกว่าหญิงสาวกำลังด่าเขาอยู่ เล่นกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้สมควรโดนสั่งสอนเสียบ้าง!
“แค่นั้นมันไม่ทำให้คุณติดเชื้อบ้าจากผมหรอก...มันต้องอย่างนี้”
มือใหญ่กระชับเข้าที่ท้ายทอยเล็กพร้อมกับดันให้ใบหน้างดงามเข้ามาใกล้ แล้วเรียวปากร้อนฉ่าก็กระแทกจูบไปแบบเต็มแรงรัก เอริกตั้งใจบดขยี้ปากอิ่มสวยด้วยอารมณ์ที่ทั้งรักทั้งโมโหเลยทีเดียว
“คราวนี้จะให้ผมป้อนข้าวได้หรือยัง หรือต้องให้ทำมากกว่าจูบ เอาสิ ผมก็อยากรักเมียจนแทบคลั่งแล้วทูนหัว”

-------------------------
นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์เป็นรูปเล่มและลงอีบุ๊คมาแล้วนะคะ ใครเคยโหลดแล้วไม่ต้องโหลดซ้ำนะคะ เนื้อหายังคงเดิมค่ะ ส่วนใครที่ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้ มณินทรขอฝากไว้ให้พิจารณาอีกสักเรื่องนะคะ
ปล. โหลดตัวอย่งก่อนตัดสินใจค่ะ