เพลิงรักสีชมพู

เธอ...พัตรพิมลสาวสวยที่ต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวของแฟนหนุ่มสมัยยังเป็น puppy love
เขา...ปภพหนุ่มหล่อที่ถูกขอร้องให้มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวของเพื่อนสนิทสมัยมัธยม
เมื่อเธอมาพบเขาอีกครั้ง...เพลิงรักสีชมพูที่ร้อนแรงจึงบังเกิด
********************************************************************

“ก็บอกแล้วว่าไม่เอายังไงทั้งนั้นแหละ ทางใครทางมัน คืนนั้นเราก็ win win กันทั้งคู่ ไม่มีใครเสียเปรียบใครทั้งนั้น ก็จบกันแค่นั้นแหละ”
พัตรพิมลมองคนตรงหน้านิ่ง
ปภพได้แต่ขบกรามแน่น พัตรพิมลพูดเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องง่ายๆ อย่างเธอและเขาไปกินข้าวร่วมกัน แค่นั้นไม่ได้มีอะไรพิเศษ
“เสียสิ เพิร์ลเสียตัวให้ภพไง และไม่ใช่เสียธรรมดาด้วย เพราะมันเป็นครั้งแรกของเพิร์ล เลือดพรหมจรรย์ของเพิร์ลยังติดอยู่บนตัวภพเลยเช้าวันนั้น เพิร์ลจะว่ายังไง...”
พัตรพิมลอยากจะยกมือขึ้นปิดหูกับคำพูดแสนตรงของคนตรงหน้า แต่ก็ยังแสร้งเชิดหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นสูงราวกับไม่ได้สนใจหรืออายกับสิ่งที่ได้ยิน
“...และเราก็ทำกันสดๆ ไม่ได้ใส่ถุง ถ้าเพิร์ลท้องขึ้นมาล่ะ”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้!” เธอหันขวับและกัดฟันออกคำสั่งคนที่พูดเรื่องเหล่านี้ได้ไม่อายปาก
“ทำไมต้องหยุด ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงหมด เพิร์ลรู้หรือเปล่าว่าครั้งเดียวเพิร์ลก็ท้องได้แล้วนะ แต่คืนนั้นเราทำกันไปตั้งสี่-ห้าครั้ง ไม่แน่นะตอนนี้ลูกภพอาจจะอยู่ในท้องเพิร์ลแล้วก็ได้” ปภพยังพูดสิ่งที่ตัวเองคิดต่อ
“ฉันบอกให้หยุดพูดไง ไอ้คนบ้า!” พัตรพิมลรู้สึกว่าตัวเองกัดฟันจนฟันเหมือนจะแตกด้วยความโมโห
“ทำไม...ทนฟังความจริงไม่ได้ หรือไม่อยากรับความจริงว่าได้ภพเป็นผะ...”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุด!” เธอชี้หน้าเขาตวาดแว้ดไม่อยากได้ยินสิ่งที่เขาจะพูดออกมา
“...ผัว...ได้ภพเป็นผัวแล้ว ได้ยินชัดไหม” ปภพที่เดินมายืนอยู่ข้างๆ กระซิบย้ำชัดจนจบประโยค ก่อนที่จะหอมเบาๆ ไปบนแก้มนวลที่แดงปลั่งของคนที่เขาไม่แน่ใจว่าโกรธจัดหรืออายกันแน่ แต่ถ้าให้เดาเขาว่าน่าจะเป็นอย่างแรก