ทับทิมแห่งรัก

ธัญเทพสะดุ้งเฮือกเกือบตกบันไดกับเสียงกรีดร้องของหญิงสาว เขาหันไปมองก่อนจะกระโดดทีเดียวจากขั้นบนสุดลงมาที่พื้น วิ่งเร็วสุดชีวิตมาหาหญิงสาว หัวใจแทบหยุดเต้นอย่าบอกนะว่า ทับทิมเจองู!!! หน้าหล่อซีดเผือดอย่างตกใจเมื่อถึงตัวคนที่ยืนร้องไห้ดิ้นอย่างเจ็บปวดอยู่ตรงหน้า
“ทับทิมเฮียมาแล้ว เป็นอะไรคนดีเจออะไร งูเหรออยู่ไหน บ้าเอ้ยไม่น่าเลย ทับทิมจ๋า เจ็บมากมั้ย เจ็บตรงไหนบอกเฮียมาเร็วๆ หากเป็นงูเราต้องรีบดูดพิษ อย่าดิ้นยืนนิ่งๆ ให้เฮียหาแผลดูก่อน” ธัญเทพกอดร่างน้อยแน่นไม่ให้เธอดิ้น พยายามรั้งร่างบางให้หยุดนิ่งมีสติตอบคำถาม หากมีแผลจริงเขาต้องรีบดูดพิษออก
“ทับทิมไม่เห็นงู ไม่เห็นตัวมันเฮีย ฮือออ ฮึกๆ แต่เจ็บจะตายอยู่แล้ว ฮึกๆ แต่มันดูดพิษแล้วหายเจ็บได้เหรอเฮีย” ถามชายหนุ่ม เนื้อตัวสาวแดงก่ำเจ็บปวดจนขนลุกไปทั้งตัว
“ยืนนิ่งๆ ให้เฮียดูก่อนมันต้องทิ้งรอยเขี้ยวไว้ หากเป็นงูจริงต้องดูดพิษมันออกก่อนขั้นต้น” ธัญเทพรีบบอกมือหนาจับร่างบางออกห่างตัว
กวาดตาคมสำรวจรอบเรียวขา เท้า น่องอย่างละเอียด พลิกซ้ายพลิกขวาทั้งที่ไม่ได้รับความร่วมมือจากทับทิมเลย เพราะเธอเอาแต่กระทืบเท้าร้องกรี๊ดๆ “ไหนไม่เห็นแผล เจ็บตรงไหนตกลงบอกมาเร็วๆ ซิอย่าดิ้น”
“เฮีย ฮึกๆ ฮือออๆๆ ดูดพิษได้ไงหนูเจ็บที่จิมิ ฮืออๆๆ” บอกแล้วร้องไห้โฮเนื้อตัวแดงก่ำสั่นระริกยังเต้นเร่าๆ น้ำตาอาบหน้า
“ฮ๊ะ อะไรนะ” คนที่ตกใจและตั้งใจดูดพิษให้ยืนตัวแข็งเป็นแท่งหินมองร่างน้อยตาโต เจ็บที่จิมิ ตายห่าละ!!