เชลยรักทาสสวาทมาเฟีย

ไตรทศ แม็คเวิร์ดฟอร์ด ต้องการจะลงทัฑ์เชลยสาวที่ใช้ความงามยั่วยวนผู้ชายให้ได้รับบทเรียน ในขณะที่แพรววนิตพยายามที่จะต้านทานหัวใจที่สุดหวามไหวเพราะเขาทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวในทุกสัมผัส
สุดท้ายแล้วทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวกลับกักขังทั้งตัวและหัวใจเอาไว้ด้วยกัน

ร่างเล็กถูกกระชากมาปะทะกับแผงอกกว้างอย่างเต็มแรง เธอทั้งเจ็บทั้งจุกเมื่อหน้าอกอวบใหญ่ไปกระแทกกับกายกำยำแต่ก็ไม่กล้าร้องออกมาให้ตัวเองอับอาย
“ฉันหื่นหรือเพราะเธอยั่วยวนกันแน่ แพรววนิต”
เจ้าของร่างสูงใหญ่ถามกลับ พลางบีบต้นแขนเล็กด้วยความรุนแรงอย่างไม่คิดปรานีกับคำพูดจาที่ยั่วยุโทสะให้มีความโกรธเพิ่มสูงขึ้น แม้ความสาวที่อวบอิ่มของเธอ ทำให้รู้สึกวาบหวิวในสัมผัส แต่เขาก็จะสลัดความอยากที่สามารถจับต้องได้นั้นทิ้งไป
“ถึงฉันจะยั่วยวนแต่ถ้าคุณไม่หื่น ม่านรูดคงปิดกิจการไปนานแล้วหล่ะ”
“งั้นหรือ?...”
ไตรทศ แม็คเวิร์ดฟอร์ดแสยะยิ้มอย่างเย็นเยือก เลื่อนสายตาคู่คมจากใบหน้างดงามราวกับนางในวรรณคดีไทยลงมาที่อกนุ่มหยุ่นของหญิงสาว ที่กำลังบดเบียดเสียดสีอยู่กับแผงอกของเขาอย่างระทึกอารมณ์
‘หื่น’ เธอยัดเยียดข้อกล่าวหานี้ให้เขาเองนะ สมควรแล้วที่จะได้รับการยืนยันว่ามันเป็นความจริงตามนั้นทุกประการ