มาเฟียเร้นรัก

เพราะไม่เคยรู้จักคำว่าแพ้ ฟาเบียโน่ อันคานิโอ มาเฟียร้ายแห่งวงการธุรกิจก่อสร้างจึงไม่อาจลบลืมความรู้สึกในวันนั้นได้ ทั้งใบหน้าของหญิงสาวชาวไทยที่เคยทำให้เขารักก่อนจะทิ้งไปอย่างไม่ไยดี
และเมื่อวงล้อแห่งกาลเวลานำพาเธอและเขากลับมาพบกันอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงไม่รีรอที่จะหยิบยื่นบทลงทัณฑ์อันเร่าร้อนแทบกระอักเป็นของขวัญในการพบกันให้กับเธอ!
อัญวลิน วัจนภาคิน เงื่อนงำบางอย่างที่ติดค้างมานานเป็นมูลเหตุให้หญิงสาวต้องเดินทางไปอิตาลี แต่เมื่อได้มาพบต้นเหตุของเรื่องเธอจึงสำนึกได้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่ควรค้นหา ทว่ากับดักแห่งวังวนปรารถนาที่ล่อลวงให้ตกหลุมพรางมันก็ร้ายกาจเกินกว่าที่เธอจะต้านทานได้!
“ปากดีแบบนี้เดี๋ยวจัดชุดใหญ่ให้ ผมจะทำให้คุณหมดแรงไม่มีปีกบินหนีไปไหนได้อีก”
“ไม่ อื้อ ฉันไม่ยอม อื้อ!”
สองร่างดิ้นรนต่อสู้กันตั้งแต่หน้าประตู ต่างไม่มีใครยอมใคร มาเฟียหนุ่มไม่อยากเชื่อว่าหญิงสาวจะมีเรี่ยวแรงต่อสู้ถึงขนาดนี้
‘พลังช้างสารจริงนะแม่คุณ แต่งานนี้มีหรือเราจะยอม’
“จะดิ้นทำไม”
“ไอ้บ้า ปล่อยสิ ช่วยด้วย!”
แควก!
ในเมื่อเจ้าหล่อนไม่ยอมดีๆ ก็ป่วยการที่เขาจะประวิงเวลาปรานี แรงมาก็แรงตอบ เขาจะทำให้เจ้าหล่อนต้องศิโรราบอยู่ใต้ร่าง ชายหนุ่มดึงเสื้อตัวสวยจนขาด อัญวลินก็หาได้ยอมแพ้ไม่ กระทืบเท้าคนตัวใหญ่เต็มแรง ฟาเบียโน่ขบกรามแน่น
“จะไปไหน มานี่”
“ไม่ กรี๊ดดด”
ชายหนุ่มคว้าเอวคอดไว้ในจังหวะที่หญิงสาวถลาหนีจึงล้มลงทั้งคู่ สองร่างล้มลุกคลุกคลานบนพื้นพรม อัญวลินพยายามตะกายร่างหนี แต่ด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า ฟาเบียโน่จึงคว้าข้อเท้าเล็กแล้วออกแรงกระชาก จนร่างสาวนอนเค้เก้ไม่เป็นท่าอยู่ใต้ร่าง
“อยากเจ็บตัวใช่ไหม”
“ไอ้บ้า ซาดิสม์ ฉันจะแจ้งตำรวจจับคุณ”
“เอาเลย ถ้าคิดว่ารอดคืนนี้ไปได้นะ”