อริรักจอมบงการ 1

“ผู้หญิงคนนั้นชื่อเรือนแก้ว ภัศยา เมื่อ 20 ปีที่แล้วปู่ผมเก็บหล่อนได้ในถังขยะหน้าหมู่บ้าน...”
ร่างบางหยุดกึก ตั้งแต่หัวจดเท้าชาวาบไร้เรี่ยวแรง สายตาผู้คนที่เดินสัญจรไปมาแถวๆ นั้นต่างก็จ้องมายังเธอแล้วซุบซิบนินทา อิฐแสยะยิ้มป้องปากตะโกนต่อ...
“ตั้งแต่เล็กจนโตหล่อนเป็นเด็กขี้ประจบ นิสัยไม่ดี มั่วผู้ชาย...”
สิ้นสุดคำว่า “มั่วผู้ชาย” หูซ้าย ขวา ก็ไร้การรับรู้ใดๆ มันอื้ออึงได้ยินเพียงเสียงวี้ดลากยาว มือเรียวขาวกำแน่นด้วยความโกรธแค้น ทั้งน้ำตายังหยดแหมะ ค่อยๆ หมุนตัวสบสายตาชายหนุ่ม
อิฐเบ้ปากยักคิ้วหลิ่วตาเยาะเย้ย ก้าวเท้าไปหยุดจ้องหน้าเธอใกล้ๆ ซึ่งแววตาอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด
“จะไปกับฉันดีๆ หรือจะให้ฉันด่าเธอว่าโสเภณีในที่สาธารณะ”