มนตร์มายา

วูบหนึ่งของความเป็นแม่ ใบหน้าของลูกยามที่กำลังหลับดูช่างน่ารักน่าเอ็นดูและไร้เดียงสานัก แม้จะยังมีคราบเครื่องสำอางติดอยู่ แต่ก็ยังเห็นความอ่อนเยาว์ของวัยใส
นานเท่าไหร่แล้วหนอที่หล่อนไม่เคยมองหน้าลูกอย่างจริงจังและเต็มตา เพราะมัวแต่สนใจในกิจกรรมของตัวเอง เสริมความงาม สร้างเสน่ห์เพื่อดึงดูดใจหนุ่มรุ่นน้อง ไม่เคยมีโอกาสสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของลูกเลย ทั้ง ๆ ที่ลูกสาวมีเรื่องต้องเรียนรู้จากผู้เป็นแม่มากมาย แล้วนี่หล่อนจะตั้งต้น ”สอน” ลูกอย่างไรดีในเรื่องความเป็นผู้หญิง แล้วลูกจะเชื่อหล่อนหรือเปล่าหนอ
อยากเอื้อมมือไปลูบผมที่ยุ่งรุงรังของลูกนัก แต่ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมากั้นไว้
อะไรบางอย่างที่ว่านั้นเหมือนม่านกั้นหล่อนกับลูกให้อยู่กันคนละด้าน ทั้ง ๆ ที่ผ้าม่านแสนจะบางเบา สามารถมองเห็นกันได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ทว่ากลับเหมือนอยู่คนละโลกกระนั้น