อ้อมสวาทท่านชีค

“ในน้ำชานั่นใส่อะไร!?!” หล่อนถาม น้ำคำเบาโหวงจนแทบไม่ได้ยินเสียงตัวเองเสียด้วยซ้ำ
ซาคีนเหยียดยิ้มพึงพอใจ ขยับร่างลงจากเตียงในขณะที่น้ำเพชรยืนแทบไม่อยู่ หล่อนตกอยู่ในวงแขนของเขาอย่างง่ายดายด้วยอาการระทดระทวย
“ประเพณีของเรามักจะให้บ่าวสาวดื่มชาในคืนแรกของวันวิวาห์ ในน้ำชาจะมีส่วนผสมพิเศษเพื่อให้คู่บ่าวสาวคลายเครียด และไม่วิตกกังวลกับการเข้าหอ เห็นไหมว่าผมไม่จำเป็นต้องใช้กำลังกับคุณตามข้อตกลง”
หญิงสาวหายใจหอบ ร้อนผ่าวไปหมดทั้งร่าง กระนั้นสติที่ยังคงมีอยู่แม้จะไม่สมบูรณ์นักก็ประมวลได้ว่า แบบนี้นี่เองเล่า เขาจึงมั่นใจนักว่าจะไม่ต้องใช้กำลังปลุกปล้ำหล่อน
หล่อนประเมินเขาต่ำไป รู้อยู่แต่แรกแล้วว่าซาคีนเจ้าเล่ห์นักหากก็ยังเผลอต่อรองด้วยจนได้
“คุณมันคนเจ้าเล่ห์ ฉวยโอกาสกับฉัน”
“เปล่าเลยน้ำเพชร ทุกอย่างระหว่างเราจะเป็นไปเพราะธรรมชาติเรียกร้อง” ซาคีนกล่าว ก่อนจะไล่สายตาไปทั่วดวงหน้างาม ยาในน้ำชาเริ่มมีผลกับเขาบ้างแล้วเหมือนกัน หากแต่สิ่งที่กำลังรู้สึกนั้นไม่ใช่เพราะสาเหตุจากส่วนผสมในน้ำชาเพียงอย่างเดียว...เขามั่นใจว่าแม้ไม่ได้ดื่มชาถ้วยนั้น ก็พร้อมจะพาหล่อนกระโจนสู่ห้วงพิศวาสทุกวินาที
“ไม่จริง...ฉันไม่เต็มใจ...มันผิดข้อตกลง” น้ำเพชรพยายามยกเหตุผลขึ้นมาอ้าง ทั้งที่กายแทบจะไร้แรงต่อต้าน อ้อมกอดของซาคีนไม่ต่างจากไฟที่พร้อมจะแผดเผาหล่อนให้มอดไหม้ และหล่อนก็กำลังโหยหาเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ตั้งแต่โบราณ ชายหญิงที่ประเทศเรามักจะแต่งงานเพราะการคลุมถุงชน ชาแบบนี้เลยถูกปรุงขึ้น ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยน้ำเพชร ถ้ามันจะเกิดขึ้นกับเรา”