กินกลางทุ่ง

เรื่องแนว”ฮิวเมอร์” ที่ประพันธกรรุ่นปู่ ผูกเป็นกลอนไว้ว่า “ยั่วสำรวล ชวนหรรษา วาทีสมิต จิตขบขัน สารพันบันเทิง ฯลฯ” นั้น อยู่คู่กับสังคมไทยมาทุกยุคทุกสมัย แม้ขณะนี้ สภาวการณ์ของโลกได้เปลี่ยนไป จาก”สยามเมืองยิ้ม” มาเป็น “ประเทศไทยผู้ก้าวร้าว” แฝง หยาบคาย พร้อมที่จะระบายเหตุการณ์ตนบนสื่อออนไลน์ หาความชอบธรรมให้ตน ต่อการ มองเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็กโดยมีอารมณ์ขัน ก็กลับกลายเป็นว่า นิยมการประจาน และพูดจากันแรงชี้หน้า ว่าประจาน คู่กรณี จะจะ โต้ง ผ่านสื่อ ตรง แรง เร็ว และโด่งดังในตนชั่วข้ามคืน

ก็เป็นที่น่าแปลกใจว่า ยังมีนักอ่าน และคนไทยที่ยังยิ้มได้เสมอ เมื่อมีภาวะวิกฤต พวกเขาพร้อมที่จะตอบรับกับเรื่องบางเรื่อง แม้จะเป็น ตลกร้าย ตลกขื่น หรือ ขำอำมหิตเพียงใด

“นั่นคือ สัญชาตญาณ ของคนไทยแท้ ที่รอยยิ้มยังคง...”
มานิยมรอยยิ้มแทนความก้าวร้าว บนโลกโซเชียลมีเดียกันเถิด

จากรวมเรื่องสั้นขำคลาสสิกจาก ต่วย”ตูน ชุด”อีโต้ขัดหลัง” ซึ่งได้รับการตอบสนองจากนักอ่านอย่างครื้นเครง จากผมประมวล ดาระดาษ ที่ถือว่าเป็นประพันธกรรุ่นเก่า ในแนวฮิวเมอร์ที่สามารถถ่ายทอดมาสู่ยุคใหม่ได้ และนักอ่านรุ่นใหม่ ทำให้ผู้เขียน มีกำลังใจที่จะต้องไปค้นหาต้นฉบับ เก่าๆ มานำเสนอสนอง และบำเรอรอยยิ้มแก่ผู้อ่านอีกต่อไป