มารยารักร้อยใจ

มารยาเท่านั้นที่จะทำให้พลอยปภัสได้ในสิ่งที่ต้องการ การล่อลวงไกรศรเป็นงานของเธอและต้องทำให้ได้ เพื่ออิสระภาพจากการกดขี่ การทารุน...

******************************************

“โฉนดรีสอร์ต!” สิ่งเดียวที่หายไปและเขาแน่ใจต้องเป็นพลอยปภัส
ใบหน้าเขาเปลี่ยนเป็นดุดัน พ่นลมหายใจหนักขาดเป็นห่วงๆ เขาโกรธ แน่นอนว่ามาก
ไกรศรเปิดไฟกลางห้องและรีบใสเสื้อผ้า แค่กางเกงยีนและเสื้อยืดแนบตัว กระเป๋า กุญแจรถ แล้วจึงรีบลงจากชั้นสองไปขึ้นรถทันที เอื้องและแก้วใสเรียกแล้วแต่ไกรศรไม่ทันได้ยิน ทั้งสองรีบวิ่งออกมาดู เห็นไกรศรออกรถไปจนเกือบจะไม่เห็นท้ายแล้ว
“คุณไกรเป็นอะไรคะ ดูรีบร้อนผิดปกตินะคะ”
“หรือจะไปตามพลอยปภัสคะแม่เอื้อง”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ อย่าเพิ่งคิดไปไกลนะคะ ถ้ามีอะไรเร่งด่วนเดี๋ยวคุณไกรก็ติดต่อกลับมาเอง” เอื้องว่าและเลิกสนใจไกรศรเพื่อไปเตรียมอาหารให้หนูน้ำเพชรที่ต้องกินข้าวมื้อที่สามของวันโดยไม่มีพ่ออีกตามเคย
ไกรศรถึงอพาร์ตเมนต์ของพลอยปภัสและได้โอกาสเข้าไปเมื่อคนข้างในออกมาพอดี ไม่อย่างนั้นเขาคงรอนานกว่าจะมีใครใช้คีย์การ์ดเปิดประตู เขามายืนหน้าห้องและหวังว่าพลอยปภัสคงไม่เอาโฉนดของเขาไปไหนเสียก่อน คิดแล้วอยากหักคอพลอยปภัสเสียนัก เขาทุบประตูหลายครั้งกว่าหญิงสาวจะมาเปิดด้วยอาการร้อนร้นจนไม่ทันดูว่าใคร
“คุณไกร!”
ไกรศรผลักประตูพร้อมร่างหญิงสาวและแทรกตัวเข้าไปในห้องด้วยอาการทะมึนน่ากลัวสำหรับพลอยปภัส ไกรศรไม่เสียเวลา เขารื้อค้นห้องหญิงสาวจนไม่มีส่วนไหนเป็นปกติ
“คุณหาอะไร! พูดกับพลอยสิ”
แล้วไกรศรก็ได้ของที่เขาต้องการจากในตู้เสื้อผ้า รู้จักหาที่เก็บเสียด้วยสิ เพราะมันอยู่รวมกับลิ้นชักชุดชั้นในของเธอ เขาหันมาสนใจพลอยปภัสและชูซองเอกสารให้หญิงสาวดู
“ฟังพลอยก่อนค่ะ” หญิงสาวร้อนรนพยายามเข้าไปอธิบายให้เขาฟัง
“จะให้ฟังอีกกี่คำโกหกล่ะ หลักฐานเห็นอยู่ทนโท่จะแก้ตัวยังไง” ไกรศรย่างสามขุมเข้ามาท่าทางคุกคาม
“พลอยทำไปเพราะจะช่วยคุณ” พลอยปภัสแก้ตัว แต่เขาหรือจะเชื่อ หญิงสาวเดินถอยหลังขณะที่ไกรศรเดินเข้าหา
“ช่วยขโมยที่ดินผมไปเนี่ยนะ” ไกรศรแยกเขี้ยวเยาะ
“ไม่ใช่ คือพลอย...” พยายามหาทางหนีทีไล่
“พอที!”