สุดทางหัวใจอุ่นไอรัก

เรื่อง สุดทางหัวใจอุ่นไอรัก
ประพันธ์โดย พายุ

"รอยจันทร์" นานหลายนาทีที่เขาจ้องมองเธอ "เธอเคยคิดอยากจะเป็นดวงดาวหรือดาราบ้างไหม เป็นดาราอย่างที่ฉันเป็นอยู่นี้"

หญิงสาวผินกรอบหน้าสวยมามอใบหน้าของชายหนุ่ม ก่อเกิดเงาวูบไหวภายในดวงตาคู่สวยทั้งสองข้าง

"เป็นดาวแบบคุณหรือจ๊ะ" กระแสเสียงหลุดหายไปในลำคอ เธอยิ้มก่อนจะเอ่ย "ไม่ดีกว่าจ้ะ เป็นแล้วถ้าหากมันไม่สบายใจอย่างคุณ รอยจันทร์ขอเป็นตัวของตัวเองแบบนี้จะดีกว่า"

"แล้วเธออยากจะเป็นอะไรล่ะ"

"รอยจันทร์อยากจะเป็นนกจ้ะ ได้บินไปอย่างอิสระ บินไปด้วยหัวใจที่ปรารถนาและบินไปด้วยความสุขของหัวใจ แล้วคุณล่ะ ถ้าหากไม่ได้เป็นดาวแล้ว คุณอยากจะเป็นอะไร"

"นกครับ ความคิดของผมคงเหมือนกับรอยจันทร์ เป็นนกแล้วเราสามารถจะบินไปไหนก็ได้ตามที่หัวใจต้องการ กรอบความคิดคือความอิสระในการโบยบินไปในแต่ละที่ มีท้องฟ้าเป็นเส้นทาง มีต้นไม้เป็นบ้านและมีทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกเป็นเพื่อนในยามเหงา รู้สึกว่าหัวใจและความคิดของเราจะตรงกันนะ...รอยจันทร์"

ตาสองตาสบประสานกัน รอยยิ้มแจ่มใสผุดขึ้นบนใบหน้าที่เกลื่อนสุขของเขาและเธอ ภายในเงามืดถึงจะมองเห็นไม่ชัดนัก แต่สิ่งที่ยืนยัน คือหัวใจของทั้งสองที่สื่อสารผ่านทางสายตา