มาเฟียหวงรัก

“อย่าเข้ามาถ้ายังไม่อยากตายก่อนวัยอันควร”
“คิดจะขู่ผมเหรอ”
“ฉันไม่ได้ขู่ฉันยิงแน่ถ้าคุณก้าวเข้ามาเพียงก้าวเดียว”
“คิดว่าประตูห้องนี้เข้ามาแล้วจะเปิดได้ง่าย ๆ งั้นเหรอสาวน้อย คุณไม่สามารถออกไปได้ง่ายๆ แน่ นั่งลงแล้วคุยกันให้รู้เรื่อง”
“เปิดประตูให้ฉัน”
“หลังจากที่เราคุยกัน”
“ไม่เปิดก็ได้ แต่รบกวนคุณโทรเรียกช่างช่อมด้วย”
ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะใจกล้าบ้าบิ่นเพียงนั้น เจ้าปืนกระบอกเล็กพุ่งเฉียดแขนเขาพอให้ได้เลือด จากนั้นเป้าหมายก็เป็นประตูบานสวย ที่น่าเสียดายคงต้องมาซ่อมกันยกใหญ่หลังจากที่เธอเล็งกระสุนไปที่มัน แน่นอนว่า คราวนี้ประตูเปิดออก แต่จู่ ๆ ประตูที่เปิดกว้างทางโล่งสะดวกต่อการหลีกหนีก็มีผู้ชายในชุดสีดำสิบกว่าคนวิ่งกรูเข้ามารายล้อม และจับเธอเอาไว้ไม่ปล่อยให้เธอได้ก้าวออกจากห้องไปแม้แต่ก้าวเดียว