เพียรร้ายเพียรรัก

ความรักระหว่างแม่บุญธรรมกับลูกบุญธรรมฟังดูช่างแปลกประหลาด แต่ทุกอย่างนั้นมีมูล มีเหตุ และมีผล ความรักจึงไม่ได้ตีกรอบไว้แค่ในทะเบียนหรือกระดาษแผ่นเดียว การที่จะข้ามผ่านสิ่งเหล่านี้ได้ไม่ใช่อุปสรรคอะไรเลยสำหรับคนเย่อหยิ่งอย่างพัทธยากร แต่กำแพงที่ขวางกั้นเธอกับโยทะกากลับเป็นความแค้นชิงชังที่มีต่อแม่เลี้ยงอย่างคุณหญิงสุพรรณณิการ์ คุณหญิงผู้ซึ่งได้สูญเสียลูกในท้องไป พอได้เจอหนูน้อยโยทะกาที่ข้างทางป่ารกจึงปักใจเชื่อว่าสวรรค์ประทานลูกคืนมาให้เธอ

แล้วปัญหาร้ายแรงก็ตามมาเมื่อพัทธยากรที่เกลียดแม่เลี้ยงเป็นทุนเดิมอยู่แล้วได้แย่งชิงเด็กน้อยมาครอบครองเพื่อเอาชนะ แต่แล้วเมื่อเด็กน้อยเติบโตขึ้นมาก็ได้กลายเป็นหนามแหลมทิ่มแทงตัวเอง ขณะเดียวกันก็เป็นน้ำเย็นที่โปะลูบให้ใจร้อนๆ ของพัทธยากรเย็นลง

พัทธยากรจะข้ามเส้นคำว่าเกลียดชังก็ไม่ได้เพราะทิฐิในใจมันยังสูง คำว่ารักจึงไกลเกินเอื้อม แล้วคนเย่อหยิ่งจะทำอย่างไรในเมื่อความรู้สึกในใจมันเรียกร้องหนักเข้า... หนักเข้า