ยั่วรัก

“อันนี้เรียกว่าควีนก็มีค่ามากกว่าสิบก็แล้วกัน ถ้าไพ่รูปตัวอักษรเจอกับแต้มสิบถือว่าชนะ”
“แล้วถ้าตัวอักษรเจอกับตัวอักษรล่ะคะ”
“ถือว่าเสมอกันก็ได้ เข้าใจหรือยังถามอยู่นั่นล่ะ”
“ยังไม่เข้าใจค่ะ” ศศิยาเกือบหลุดขำ อีกฝ่ายทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็กถูกขัดใจ
“เล่นไปทำไม ชนะแล้วได้อะไรคะ”
สรุจทำหน้าคิดสุดท้ายก็บอก
“คนชนะก็มีสิทธิ์สั่งให้คนแพ้ทำอะไรก็ได้ คนที่แพ้ห้ามปฏิเสธ”
“ว่าไง น่าสนใจใช่มั้ย”
“คุณจะทำทุกอย่างตามที่ปุ้มสั่งจริงๆ หรือคะ”
“ใช่สิ” เขารับปากหนักแน่น “แต่ว่าเรื่องที่สั่งให้ทำต้องไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้ เช่นบอกให้ฉันวิ่งออกไปให้รถชน”
“ใครจะไปทำอย่างนั้น” ศศิยาอุทานเสียงสูงทั้งที่นึกเสียดาย ถ้าทำแบบนั้นได้ก็คงดี ถึงอย่างนั้นมันก็ฟังยอดเยี่ยมมากแล้ว ภาพต่างๆ ลอยเข้ามาในหัว เธอจะสั่งให้เขาคลานไปรอบๆ ห้องเหมือนสุนัข จะสั่งให้เขาออกไปวิ่งตากฝน ให้เขาเป็นม้าให้เธอขี่ไปรอบๆ ห้อง
...อุ๊ย! แค่คิดก็สนุกแล้ว