เจ้าสาวซ่อนรัก (ฉบับปรับปรุง)

...คำโปรย…

“เมื่อคืนพี่ปาไม่ได้เมา !” เธอเอ่ยเสียงแข็งเหมือนกล่าวโทษ
“อะไรกันจ๊ะ จู่ๆ ก็มาพูดเรื่องพี่เมาหรือไม่เมา” คุณหมอเอ่ยถามยิ้มๆ
“ก็พี่ปาไม่เมา แต่พี่ปายัง...” คำต่อไปไม่หลุดออกจากปาก แถมแก้มขาวๆ ยังกลายมาซับสีเลือด ปาณัทเริ่มรู้แล้วว่าภรรยาสาวโวยวายด้วยเรื่องใด เขาเองก็ยังจำสัมผัสหวามไหวเมื่อคืนได้ไม่ลืม ยิ่งเจ้าหล่อนเอามารื้อฟื้น ก็เหมือนกำลังปลุกอะไรในตัวเขาให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งด้วย
“แต่เหมี่ยวก็เต็มใจ” เขายิ้มที่มุมปากและมองตาเชื่อม แต่เจ้าหล่อนหาได้รับรู้ถึงสิ่งผิดปกติที่เริ่มเกิดขึ้น และยังโวยวายต่อ
“ก็เหมี่ยวคิดว่าพี่ปาเมานี่”
“แล้วเมากับไม่เมามันต่างกันยังไง”
“ก็ถ้าพี่ปาเมา แสดงว่าพี่ปาไม่มีสติ ไม่รู้เรื่อง เหมี่ยวก็จะปล่อยเลยตามเลย และไม่คิดถึงมันอีก แต่นี่...”
“พี่ไม่ได้เมา” คุณหมอยอมรับหน้าตาเฉยพร้อมขยับเข้าไปใกล้ชิด
“พี่ปา...” มานิสาขานชื่อชายหนุ่มเสียงสั่น ซึ่งเกิดจากความรู้สึกหวามไหว ไม่ใช่ความกลัว
“แล้วตอนนี้พี่ก็ไม่ได้แกล้งเมาด้วย” เขาก้มมากระซิบข้างหูในระยะประชิด หญิงสาวรู้สึกร้อนวูบทั้งที่เขายังไม่ได้แตะตัวเธอเลยแม้แต่น้อย หากเมื่อพยายามก้าวถอยไม่ให้เขาถูกตัวเธอได้มันก็ช้าไปเสียแล้ว
-----------------
#เจ้าสาวซ่อนรัก
#พรรษ