เพียงเสี้ยวเสน่หา

ค่ำคืนที่ระอุไปด้วยเพลิงปรารถนา กับสาวปริศนาซึงเป็นสาวบริสุทธิ์!

มันทำให้กันดิศไม่อาจจะลืมเลือนเธอได้ลงแม้เพียงสักเสี้ยววินาที

และเมื่อพบเจอเธออีกครั้ง ใครจะไปคาดคิดกันว่าเจ้าหล่อนจะกลายเป็นดอกฟ้า

ที่ยากเกินจะเอื้อมถึง แต่ไม่ว่าจะด้วยอุปสรรคใดๆ ที่มาขวางกั้น

เขาก็พร้อมจะฝ่าฟันไป ไม่ว่าจะเป็นอดีตคู่หมั้นของเจ้าหล่อน หรือลูกปืนของว่าที่พ่อตา!

เมื่อตื่นขึ้นมาจากค่ำคืนอันแสนอัปยศ การพบว่าคู่หมั้นพาหญิงอื่นไปนอนในเรือนหอ ทำให้ม.ร.ว.จินต์จุฑา ประชดประชันด้วยการหิ้วผู้ชายไปนอนด้วย และเมื่อตื่นขึ้นมาแล้ว เธอก็รีบเผ่นจากเขามาอย่างรวดเร็วและอับอาย จำหน้าเขาแทบไม่ได้เสียด้วยซ้ำ

ให้ตายเถอะ...ไปไกลๆ ฉันหน่อยจะได้ไหม คุณซุปตาร์รูปหล่อ

“เข้าใจผิด เข้าใจผิดอะไรกัน คุณจะเถียงหรือว่าคุณจำไม่ได้ ว่าเราสองคน...”
“อย่าพูดอีกได้ไหม! โอเคฉันจำได้ จำได้แล้วทุกอย่าง แล้วมันก็แค่.... คือว่า… เอ่อ...ฉันก็แค่เมา แล้วเรื่องนั้น” หญิงสาวแผดเสียงใส่เขาก่อนจะกัดริมฝีปาก สำนึกส่วนดีที่มารดาเคยพร่ำสอนกำลังทำให้เธอรู้สึกแย่ๆ ที่ต้องพูดประโยคนี้ออกมา

“คุณจะมาอะไรนักหนา คุณก็แค่ผู้ชายกับคืนหนึ่งที่ฉันเมาก็เท่านั้นเอง”
‘ตายแล้ว!’ มรว.สาวร้องบอกตัวเองในใจ เมื่อทำหน้าเชิดๆ ก่อนจะปรายตามองเขา ‘อย่าเผลอทำน้ำตาไหลเชียวนะ ทำไมเราต้องมาดูถูกตัวเอง ทำตัวเป็นผู้หญิงร่านรักต่อหน้าอีตาบ้านี่ด้วย แต่ก็ต้องทำแบบนี้ล่ะเจ้าขา ไม่อย่างนั้น มันก็ไม่จบเสียที’

“หืม?” กันดิศหรี่ตา เขากวาดมองใบหน้างดงามที่แดงเรื่อของหญิงสาว คำพูดจากริมฝีปากอิ่มที่ได้ยินนั้น ฟังแล้วมันขัดกับสิ่งที่เขาได้รับจากเธอยิ่งนัก ถ้าเธอเป็นผู้หญิงที่ไปไหนกับใครต่อใครง่ายดายแล้ว คงจะไม่สะอาดบริสุทธิ์จนถึงมือเขาแน่นอน

“ได้ยินแล้ว ก็เลิกราวีฉันเสียทีนะคะ คุณเกรท” เมื่อตั้งสติที่กระเจิดกระเจิงกลับคืนมาได้ ม.ร.ว.จินต์จุฑา ก็สวมหน้ากาก ม.ร.ว.สาวที่เย่อหยิ่งทันที เธอทำหน้าเย็นชาใส่เขา นัยน์ตากลมโตวาวหวานมองเขาด้วยประกายตาเหยียดๆ ประโยคต่อมาแทบจะทำให้กันดิศสะอึก

“คุณก็ไม่ได้ดีเด่นอะไร ที่มากพอจะทำให้ฉันจดจำกระมังคะ ฉันถึงได้ลืมสนิทได้แบบนี้”

“อะไรนะ”

“ฉันว่าเราเลิกคุยกันเรื่องไร้สาระนี่ดีกว่าค่ะ มาทำงานกันดีกว่า ตอนนี้เวลางาน ไม่ใช่เวลาของเรื่องส่วนตัวที่มันไร้สาระ” เธอมุดออกมาเสียจากวงแขนแข็งแรงที่กักเธอไว้ เพราะเจ้าของอ้อมแขนกำลังอึ้ง กับสิ่งที่ได้ยิน กันดิศหันขวับตามเธอ มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ข้อมือบางทันที ก่อนจะเอ่ยถามเธอเสียงห้าว นัยน์ตาคมดุจเหยี่ยวที่มองจ้องเธอเป็นประกายวับด้วยความโกรธขึ้งที่ถูกปรามาสเอาแบบนั้น

“คุณว่าอะไรนะ? ผมไม่ได้ดีเด่นอะไร พระช่วย! ถ้างั้นเอาแบบนี้ ผมจะลองดูว่าผมไม่ได้มีอะไรดีเด่นอย่างที่คุณว่าจริงๆ คุณเจ้าขา”

ไอ้ผู้ชายคืนหนึ่ง ในคืนที่คุณเมานี่แหละ จะจับคุณมาจองจำไว้ในห้องหัวใจ เป็นทาสรักของผมเสียให้เข็ด! ฮึ่ม!