ทาสรักน้ำผึ้งพระจันทร์

“ดูเหมือนว่าเรายังไม่ได้ทำอาหารมื้อเย็นกันเลยใช่ไหมคะ”
เขาแอบหัวเราะ ก่อนจะผละใบหน้าขึ้นมาอยู่เหนือใบหน้าของเธอ ทำสีหน้าเหมือนคนที่อารมณ์กำลังร้อนเต็มที่ เหมือนไฟในอกกำลังคุคั่ง
“คุณนี่ไง อาหารมื้อเย็นของผม”
เธอกลืนน้ำลายเฮือก เขาก้มลงจูบที่แก้มนิ่มของเธอแล้วฝังไว้จนเนิ่นนาน
“ฉันคิดว่าเราต้องหยุดแล้วล่ะค่ะ”แต่เขาไม่หยุด กลับเลื่อนฝ่ามือลงจับหน้าอกของเธอแล้วเริ่มจะเคลื่อนไหวด้วยความเร่าร้อน “เพราะสงสัยประจำเดือนฉันจะมาตอนนี้น่ะค่ะ”
เขาผละใบหน้ามาเผชิญหน้ากับคนโกหกแทบจะทันที เธอคิดจะเอาตัวรอดด้วยวิธีนี้อย่างนั้นหรือ
“ขอโทษนะคะที่รัก ฉันผิดเอง นี่มันฮันนีมูนของเราชัดๆเลย”
เขาปั้นหน้าเข้ม แต่ยิ้มมุมปาก แล้วพูดในสิ่งที่เธอไม่คาดคิด
“ไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้น เราแค่มีเซ็กกันภายนอกก็พอ ผมสาบานว่าผมจะไม่เข้าข้างในคุณ”…ทำไมไม่ยอมอาละวาดสักที ตบก็ได้ หรือด่า พูดออกมาเลยกินรี เขารออยู่นะ แต่เธอกลับนอนนิ่ง ไม่เอ่ยทักท้วงอะไรเลย ปล่อยให้เขาจูบและเชยชิมอย่างสนุก
คิดจะอดทนไม่ถึงไหน ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่ใช่คนรักตัวจริง แค่แฝดคนละฝาที่หน้าเหมือนกันเด๊ะ แต่เธอก็ไม่ยอมต่อต้านเขาอย่างนั้นหรือ มันจะมากเกินไปแล้วนะ
“ผมเปลี่ยนใจแล้ว”
เขาละจากซอกคอหอม จ้องมองใบหน้าแดงก่ำของเจ้าหล่อนอีกครั้ง
“ผมคงหยุดไม่ได้แน่ ผมจะฝ่าไฟแดง”