เฒ่าโลกีย์ รวมเรื่องสั้นชุดเฒ่าอันเกรียงไกร

“เวลานี้ฉันกลุ้มใจมาก ไม่รู้ว่าจะไปปรึกษาหารือกับใครได้ ฉันมีความทุกข์จริงๆ...” ครูสง่าบอก “ฉันเกลียดเหล้าเหลือเกิน แต่เดี๋ยวนี้ฉันก็ต้องกินมันบ้าง กินมันพอระงับความกระวนกระวายใจ นี่ดูซี! อ้ายหนังสือกู ดูนี่...”
เฒ่าเหมือนเอื้อมมือไปรับกระดาษมาอ่านดู แกทำปากขมุบขมิบอยู่เป็นเวลานานก็ส่งมาให้เฒ่าพุก
“นัยน์ตามันเห็นเสียเมื่อไหร่? ไหนพุก เอ็งอ่านดังๆ หน่อย...” เฒ่าเหมือนบอก “พุทโธ่! มีแว่นตาเสียเมื่อไหร่”
“เอาเถอะ ฉันจะอ่านให้ฟัง” ครูสง่าเอื้อมมือมารับจดหมายแล้วก็อ่านให้คนทั้งสองฟังค่อยๆ
“ฉิบหายแล้ว...” ทั้งสามคนร้องออกมาเกือบจะพร้อมๆ กัน
“เสือแผลง หนองอีด้าน - ชุมเสือแผลง...”
“ถูกล่ะ! ฉันก็คิดว่าเรื่องนั้น...” ครูสง่ายิ้มอย่างเศร้าๆ
“ขื่อแปมันไม่มีเสียแล้วในบ้านเมืองของเรา พวกอ้ายโจรมันถึงได้สั่งย้ายฉันได้ สั่งไล่ฉันออกก็ได้ เก่งกว่าศึกษาธิการ เก่งกว่าอำเภอ เอ้า ดื่มมันเข้าไป...”