Cowith - 20 ไวรัสสายพันธุ์รัก

เพราะจู่ๆ ก็มีข่าวเรื่องโรคระบาดแพร่หลายออกมาอย่างไม่คาดฝัน ‘นาวิน’ เชฟหนุ่มสุดหล่อจึงจับพลัดจับผลูถูกชวนมาทำอาหารให้ผู้เสี่ยงติดเชื้อที่เดินทางมาจากต่างประเทศได้กินกันในศูนย์กักกันโรคแห่งหนึ่ง เขาจะไม่อะไรเลยถ้าหากว่าการมาของเขาไม่ได้ถูกเจ้าเพื่อนสนิทตัวดีหลอกให้มา

‘ไม่เป็นอะไรหรอก ก็แค่เป็นศูนย์คัดกรองโรคเบื้องต้นจากคนที่กลับมาจากประเทศเสี่ยงเท่านั้น โรคไม่ได้ระบาดอะไรอย่างนั้น’ เพื่อนของเขาบอกราวกับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โต ก็คงจะจริง เขาไม่เห็นว่าจะมีแอคชั่นอะไรจากรัฐบา...เออ ช่างเถอะ เอาเป็นว่าการมาอยู่ที่นี่ของเขาช่างไม่รื่นรมย์เอาเสียเลย เข้าแล้วออกไม่ได้อะไรประมาณนั้น ทำเอานาวินที่มีดีกรีเป็นเสือผู้หญิงตัวพ่อหงุดหงิดงุ่นง่านเพราะของขาดปากอีกด้วย

เหมือนสวรรค์จะเมตตา ส่งแพทย์สาวอย่าง ‘ฮันนาห์’ มาให้เป็นอาหารตา จนเขามีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเจ้าหล่อนจนอาหารตาจานนี้กำลังจะกลายเป็นอาหารจานหลักที่รอเขาสวาปาม แต่ทว่าการจะงาบเอในศูนย์กักกันโรคแห่งนี้ช่างไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลยสักนิด

“แน่ใจนะคะว่าจะเอาจริง?”
“แน่ใจครับ ผมมีถุงยางไว้ใช้แล้ว ไม่เป็นไรหรอก”
“แต่นอกจากการสัมผัสกันแล้ว เชื้อโรคก็สามารถติดต่อกันได้จากสารคัดหลั่งนะคะ เช่น น้ำลาย เหงื่อ...”
“แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะครับคุณหมอ”
“มีคนบอกว่าถ้ามีเพศสัมพันธ์ห่างกันในระยะสองเมตรก็จะไม่ติดโรคค่ะ”

เพศสัมพันธ์นะ ไม่ใช่เอาไม้สอยมะม่วงแหย่!

กลัวก็กลัว เลี่ยนงู่นก็เลี่ยนงู่น เชฟหนุ่มเกาหัวแกรกๆ ทำอย่างไรถึงจะได้กินแพทย์สาวคนนี้กันล่ะเนี่ย