จ้าวหัวใจเถื่อน

แม้ไม่ได้เป็นเจ้าของหัวใจ
ก็ขอเพียงมีตัวตนในสายตา

*************

“นี่เราแต่งงานกันนะไม่ได้ขายขนมครก...คุณเองก็ทำหน้าที่เมียได้ไม่ขาดตกบกพร่องทุกอย่างไหนเลยจะต้องมาตกม้าตายเอากับเรื่องอย่างว่า”

“คุณแสนไม่เข้าใจหรอกค่ะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากนอนกับคนที่ไม่ได้รักตัวเอง” ขวัญจิราเอ่ยทั้งน้ำตา

“แต่คุณก็รักผมไม่ใช่หรือ”

เขาทำให้ภรรยาถึงกับชะงักไปเพราะความจริงข้อนี้เธอปฏิเสธไม่ได้จริงๆ แล้วไม่ทันที่หญิงสาวจะได้โต้แย้งอะไรเขาก็ดึงรูดกางเกงของตัวเองลงไปเสียแล้ว

“ของไร้ค่าอย่างคุณไม่ควรเล่นตัวนะรู้ไหม เพราะไม่ว่ายังไงค่าของคุณมันก็คือศูนย์”

ค่าของเธอก็คือศูนย์อย่างนั้นหรือ

“ถ้าอย่างนั้นคุณแสนก็ไม่ต้องแทนกุ๊กว่าคุณหรอกค่ะ”

หญิงสาวสบตาเขานิ่ง ความร้าวรานปรากฏชัดในแววตาของเธอ

“กุ๊กมันก็แค่เด็กที่แม่เก็บมาเลี้ยง ไม่มีค่าพอที่จะให้ใครยกย่องหรอกค่ะ”

“งั้นก็ดี”

เขาหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ

“ฉันจะได้ไม่ต้องปั้นหน้ายกย่องเธอทั้งที่ในใจของฉันมันเกลียดแสนเกลียด เอ...ว่าแต่ฉันจะเรียกเธอว่ายังไงดีล่ะ หมู หมา กา ไก่ หรือว่าเสนียดจรรไรดีล่ะหืม”

นิ้วแกร่งลากไปบนแก้มของเธอ หญิงสาวเจ็บปวดเกินกว่าจะทนสบตาเขาต่อไปได้จึงเบือนหน้าไปทางอื่นเสีย คิดในใจว่าเธอรักผู้ชายคนนี้ลงไปได้อย่างไรกันหนอ...ปากก็ร้ายแถมใจยังร้ายกว่าอีกต่างหาก

แต่มันน่าเจ็บใจนักที่เธอหยุดรักเขาไม่ได้เลย

“เรียกว่าเธอกับฉันนี่แหละ อย่างน้อยฉันก็ให้เกียรตินายน้อยแม่ของเธอ”

ขวัญจิราสะอื้นอึก

“ไม่ว่าจะเรียกแบบไหนคุณก็ป่าเถื่อนกับกุ๊กเท่าๆ กันอยู่ดี”


*************

แจ้งให้ทราบ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขียนขึ้นเมื่อปี 2559
การดำเนินเรื่อง สำนวน บทบรรยาย
คาแรกเตอร์ มุมมอง และความคิดของตัวละคร
อาจไม่เหมือนกับงานเขียนปัจจุบันของนักเขียน