อสูรเกี้ยวรัก

ร้ายฤา...จะสู้รัก
แต่เมื่อรักปักใจ...ก็เกือบสายเกินกาล

---------------------------------------

ความป่าเถื่อน ความหิวกระหาย ถูกความนุ่มนวลหอมหวานของเด็กสาวแรกแย้มกระชากออกมาจนหมดเปลือก ทุกสัมผัสเร่าร้อนรุนแรงและเนิ่นนาน หลายครั้งกว่าที่อารมณ์ดิบเถื่อนซึ่งบวกกับความโกรธอยากเอาชนะจะสงบลงได้ เขาหูอื้อตาลาย อารมณ์ร้อนรุ่มดังไฟ แม้เสียงร้องขออย่างเจ็บปวดก็ไม่ได้ยิน
เด็กสาวแสนบริสุทธิ์ชอกช้ำทั้งกายใจ แต่จะโทษใครได้…ในเมื่อหล่อนมายั่วเสือโหยให้หิวจนตาลายเอง!
“เอาเสื้อมานะ” หล่อนแว้ดเสียงหลง ยกมือขึ้นมากอดปกปิดทรวงอกจนมิดชิด “ทำไมชอบรังแกกวางอยู่เรื่อย กวางไม่ใช่ของเล่น กวางมีชีวิต มีหัวใจ กวางกลัวเป็น”
“ไม่เถียงหรอก เพราะผมก็คนเหมือนคุณ”
ดวงตากลมดำขลับช้อนขึ้นมาจ้องตาเขาเขม็ง ‘คนอะไรตีรวนเก่ง กวนประสาท!’ แต่ถ้ายิ่งเถียงยิ่งต่อต้านก็เห็นท่าว่าจะแพ้อยู่รำไร นรีกานต์จึงกลับใจอ้อนวอนเขาอีกครั้ง
“ขอเสื้อให้กวางนะคะ อย่ารังแกกันเลย กวางกลัว”
“กลัวอะไร กลัวในหน้าที่น่ะหรือ” ถามและฉวยโอกาสนั้นที่หล่อนกำลังเผลอมองปลดตะขอเสื้อชั้นในดึงออกมาขวางทิ้ง
“คุณโอม!”
อาชวินไม่ฟังเสียงดุกระด้างที่ตวาดแว้ดเป็นหนที่สอง กดข้อมือเล็กๆ ทั้งสองข้างลงกับโต๊ะทำงาน เพื่อเปิดเปลือยทรวงอกอิ่มให้โดดเด่นยั่วสายตา มันกลมกลึงและอวบอิ่มน่าเสน่หา อาชวินลูบสายตาไปทั่วๆ ขึ้นมาหยุดมองตาที่คลอคลองไปด้วยหยาดน้ำใส

--------------------------------------------------

คำเตือน : อสูรเกี้ยวรักเป็นนิยายโรแมนติกดรามา มีความหน่วงปนฟิน เป็นความขมที่ละเลียดดีๆ แล้วจะเจอความหวาน เช่นนั้น...กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ