จากใครคนหนึ่งถึงคนสองคน

“หยาดคะ จันทร์ขอโทษที่รักษาสัญญาเอาไว้ไม่ได้ จันทร์พ่ายแพ้ต่อความเหงา พ่ายแพ้ต่อเสียงโทรศัพท์ที่คุณพ่อคุณแม่ของหยาดโทรมาหาจันทร์และขอให้จันทร์เลิกคบกับหยาดค่ะ และบอกว่าถ้าหากหยาดกลับมา ท่านทั้งสองจะให้หยาดแต่งงานกับคุณผไทตามที่ได้หมั้นหมายกันเอาไว้”
เอื้อนจันทร์น้ำตานองหน้าเล่าความจริงทั้งหมดให้กับหยาดฝนฟัง จนทำให้หญิงสาวทั้งสองคนต่างร้องไห้และกอดกันแน่นด้วยความคิดถึงปนกับความเสียใจที่ในวันต่อไป เธอทั้งสองคนอาจจะไม่ได้พบกันอีก
.
สาวสวยทั้งสองคนต่างคลายปมปัญหาที่คาใจกันอยู่สักพัก เสียงโทรศัพท์ของเอื้อนจันทร์ก็ดังขึ้น
ที่หน้าจอโชว์รูปของทอมบอยคนนั้น...
ออย....
หยาดฝนมองดูนิ้วมือเรียวสวยของเอื้อนจันทร์ที่ตวัดรับสายของทอมบอยด้วยรอยแห่งคราบน้ำตา..
“ค่ะ...เดี๋ยวจันทร์จะรีบขึ้นไปนะคะ ตอนนี้อยู่ซุปเปอร์มาร์เก็ต”
เอื้อนจันทร์ก้มหน้าแล้วสวมกอดหยาดฝนที่ยืนมองดูเอื้อนจันทร์ด้วยความรักอย่างแน่น
“จันทร์ขอโทษนะคะหยาด....หยาดที่รัก”
เอื้อนจันทร์เอ่ยขอโทษและประกบปากเรียวบางของเธอบรรจงจูบปากสวยเรียวบางของหยาดฝนด้วยความรักเช่นกัน
ทั้งสองประโคมจูบกันอยู่เนิ่นนาน พลางหอมแก้มตอบกันด้วยแรงแห่งความคิดถึง
และแล้วเวลาแห่งการจากลาก็มาถึง...
“เดี๋ยวหยาดขึ้นไปส่งที่ห้องนะคะจันทร์...นะคะ ตามใจหยาดสักครั้ง หยาดจะไม่ขออะไรจันทร์ไปมากกว่านี้แล้ว” หยาดฝนใช้สายตาอันคมกริบสวยงามเว้าวอนเอื้อนจันทร์เพื่อไปส่งที่ห้อง
ทั้งสองเดินมาถึงหน้าห้องซึ่งออยยืนรออยู่แล้ว...
หยาดฝนส่งยิ้มให้กับออย แล้วเอ่ยทักทายพร้อมบอกกับออยว่า..
“หยาดขอฝากจันทร์เอาไว้ในอ้อมกอดของออยด้วยนะคะ หากวันใดที่ออยไม่รักจันทร์แล้ว ช่วยคืนเค้าให้หยาดด้วย หยาดเชื่อว่า..ไม่มีใครรักจันทร์ไปมากกว่าหยาดฝนคนนี้อีกแล้ว...ขอบคุณนะคะออยหวังว่าคุณคงดูแลจันทร์เป็นอย่างดี ให้เท่ากับที่หยาดเคยได้ดูแลจันทร์มาก่อนคุณ...ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งค่ะ”