พ่ายพิสุทธิ์

หัวใจที่แข็งแกร่งมั่นคง แนวแน่ในสิ่งที่ยึดถือกลับต้องแพ้พ่าย... จากตั้งใจจะร้ายกลับพ่ายแพ้ให้กับรักที่แสนบริสุทธิ์
รักบริสุทธิ์จาก 'น้ำค้าง' ว่าหนักหนากับใจแล้ว แต่ทันทีที่ 'ยัยหนูแก้มแดง' ปรากฏตัว หัวใจของ 'เมฆา' พลันได้ประจักษ์ถึงความพ่ายแพ้อย่างราบคาบ !

“นายจ๋าอยากฟังความลับของหนูไหม”
เมฆาก้มลงมองคนที่เงยหน้าขึ้นมาหากัน หนูน้อยเรียกเขาเช่นนี้อย่างที่เขานึกอยากฟัง คำจ๊ะจ๋าน่ารักเหลือเกิน
"หืม ? ความลับหรือคะ" เขาย่อตัวลงข้างยัยหนูแก้มแดง จับเอาตะกร้าผลไม้มาถือไว้เสียเอง ดวงตาคู่คมไม่พอใจเมื่อเห็นรอยแดงบนมือน้อย เขาลูบมันแผ่วเบา
"ค่ะ แต่นายจ๋าห้ามบอกคนอื่นนะ" เสียงนั้นดึงเมฆากลับมาหาใบหน้าของหนูน้อย "หนูจะบอกนายจ๋าคนเดียว"
"สัญญาค่ะ" เมฆายิ้มกว้างเมื่อประโยคเจื้อยแจ้วบ่งบอกว่าเขาสำคัญ ไม่รู้ละ การที่บอกเขาคนเดียวเขาควรจะเหมาเอาได้สิว่าเขาสำคัญกับยัยหนู
"ที่จริงหนูชอบแอปเปิลแบบนั้นมากที่สุดเลย"
"..." เมฆาฟังอย่างตั้งใจ แต่ใจเขาหมองหม่นเมื่อใบหน้าของหนูน้อยคลอไปด้วยความเศร้า เด็กตัวเท่านี้มีเรื่องใดให้เศร้าหนอ? แล้วทำไมเขาเศร้ากว่า
ทว่าความเศร้ากลับทบเท่าทวีเมื่อสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยในประโยคต่อมา
"แต่หนูไม่ทานดีกว่า เพราะว่าแม่จะเหนื่อยอีก แม่จะเหนื่อยมาก ๆ หนูไม่อยากให้แม่เหนื่อยเพราะหนู"
"...!" เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ตรงคอ คล้ายความขมขื่นชนิดหนึ่ง พานให้เมฆาหายใจไม่ออก
เขาสาบาน ทุกวันเขาจะมีแอปเปิลให้ยัยหนูนี่ทานทุกวันเลยเชียว ! คอยดูสิ !