หัวใจใต้ฝ่าเท้า

โครม!!! ปัง!!! ตุบ!
"หนูนิด!!!" จนสุดท้ายร่างกายของเธอลอยละลิ่ว ปลิวไปตามแรงกระแทก แล้วจึงหล่นกระทบกับพื้นแข็ง
แม้เขาจะวิ่งตามมาจนสุดแรงแค่ไหน ก็ไม่อาจจะช่วยเหลือเธอไว้ได้ ภาพที่เขาเห็นทำให้แทบช็อก...เลือดสีแดงฉานค่อย ๆ ไหลออกมาจากหัว เนื่องจากแรงกระแทกของรถยนต์ จนหัวของเธอฟาดกับพื้น เธอนอนนิ่งดั่งคนไร้ลมหายใจ ทั้งที่ยังหายใจอยู่ สายตาของมองไปยังคนที่รีบวิ่งเข้ามาใกล้ อยากจะขยับปากพูดแต่ก็ทำไมได้ ร่างกายทุกส่วนขยับแทบไม่ไหว มันเจ็บยิ่งกว่าอะไร ขาข้างหนึ่งงอพับ เสียงของผู้คนกรีดร้องจ้าละหวั่น เหตุการณ์ที่กะทันหันจนตั้งตัวไม่ทัน
"หนูนิด!! หนูนิดไม่เป็นอะไรนะ เดี๋ยวพี่จะเรียกรถพยาบาล มองหน้าพี่หนูนิด....อย่าหลับนะ ได้ยินไหม"
เขานั่งคุกเข่าลงข้างเธอ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ดวงตาคมจ้องมองภาพหญิงสาวที่นอนนิ่ง ดวงตาของเธอมีหยาดน้ำตารินไหล นั่นยิ่งทำให้เขาอยากจะร้องไห้ออกมาดัง ๆ ไม่กล้าที่จะจับตัวเธอเพราะกลัวว่ามันจะยิ่งทำให้เธอเจ็บ ทำได้เพียงนั่งมองอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับต่อสายเรียกรถฉุกเฉินจนเสร็จสิ้น
"พะ พี่"
"ไม่เป็นไรนะ...อย่าเพิ่งพูด"
ด้วยแรงที่มีเพียงน้อยนิด มือมีเต็มไปด้วยบาดแผล พยายามขยับขับหาอย่างเชื่องช้า ทุกการขยับมันก็สั่นไหว เธอหวังสัมผัสจับเข่าของเขาที่มันใกล้มือที่สุด อยากสัมผัสตัวของเขาอีกสักครั้งด้วยหัวใจของเธอ
"ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวหมอก็มา เจ็บตรงไหนบอกพี่"
"จะ เจ็บตรงอก...หนูเจ็บมาก...ใจจะขาด" เธอพูดตะกุกตะกักไม่ถนัด
เขาโน้มตัวลงต่ำ รีบจับมือของเธอไว้แนบแก้ม สายตาก็จ้องมองเธอด้วยความเสียใจ ความผิดมากมายกอบกินหัวใจของเขา เพียงแค่เขาเจอคนเก่าที่อยู่ในห้วงของความคิดถึง ยิ่งเห็นแววตาที่แสนเศร้าของเธอตอนนี้ ภาพของเธอที่มีเลือดไหลเต็มไปหมด มันทำให้ใจของเขาหวั่นและสั่นกลัว อาการเจ็บที่เธอบอกเขารับรู้ว่าเธอสื่อถึงอะไร
"หนู...นะ...เหนื่อยจัง" เธอยิ้มบาง ๆ ด้วยความพยายาม แล้วพูดออกไป
"มองหน้าพี่นะ อย่าหลับนะ เข้าใจไหม"
"ง่วง หนูอยากนอนพัก"
"ไม่เอาห้ามดื้อ...ห้ามง่วง...จะง่วงตอนนี้ได้ไง เห็นไหมว่าแดดแรง รอก่อนนะ ได้ยินไหมหนูนิด ต้องฟังพี่นะหนูนิด อึก ฮึก อึก"
คำพูดที่เธอเปล่งออกมา เขารับฟังมันด้วยหัวใจที่สั่นกลัว ยิ่งรอยยิ้มของเธอตอนนี้ แม้ว่าจะเรียกว่ารอยยิ้ม แต่เขากลับรู้สึกว่าเธอไม่เต็มใจที่จะยิ้มสักนิด