จอมนางไร้พ่าย ภาคมัชฌิมบท เล่มสอง

เหล่านี้ล้วนสูญเปล่า
หลอกลวงทั้งสิ้น
น้ำตาหยดโตไหลทะลักจนนางหายใจไม่ออก ฝ่าเท้าเย็นเฉียบถูกความเย็นกัดจนชา ที่แท้…ทั้งหมดล้วนหลอกลวง
นางทุ่มเททั้งหมดเพื่อเขา คิดหาทางแก้แค้น ขลุ่ยหยกที่นางมอบให้เขาไปสืบหาร่องรอยของหลีเกอ เขาคงหัวร่อนางเสียล่ะมาก
นางเจ็บปวดจนเหมือนคนเสียสติ เขากลับใช้ชีวิตสุขสบาย โกหกนางโดยไม่ละอาย
ไม่ทราบว่าพิษสลายกระดูกหรือเขาที่ทำให้นางเจ็บปวด ริมทะเลสาบที่กลายเป็นน้ำแข็ง เสียงกรีดร้องของนางเสียดแทงโสต ชาวบ้านเล่าขานในภายหลังว่านั่นคือเสียงภูติผีครวญคร่ำ
นางครวญคร่ำใจสลาย