หนีร้าย มาพึ่งรัก

“คุณลงมือทำด้วยตัวเอง ต่อให้มันเค็ม หรือมีกลิ่นคาวมากแค่ไหนฉันก็จะกิน” คำพูดกับใบหน้ากระจ่างใสของหญิงสาวทำให้หัวใจที่ห่อเหี่ยวพองขึ้น
“จริงหรอ” เอ่ยถามพร้อมกับเผลอยิ้ม
“จริงสิ ฉันไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวานแล้วคุณก็รู้” บอกพร้อมกับส่งยิ้มทำตาใสแจ๋วมองจ้องจับที่ใบหน้าคม
พอได้เห็นประกายตาวิบวับของหญิงสาวก็รู้ว่าเผลอยิ้มออกไปจึงรีบหุบยิ้มทันที
“งั้นก็กินซะให้หมด” ชายหนุ่มดึงผ้าพันเจลแช่เย็นสำหรับประคบออกจากมือบาง แล้วยัดชามอาหารใส่มือหญิงสาวแทนพร้อมกับเอ่ยเสียงเข้ม
“กินหมดนี้เลยหรอ” ถามพร้อมกับยิ้มหน้าเจื่อน
“ใช่” บอกแล้วทรุดตัวลงนั่งที่ขอบเตียง