แรกรักวันไนท์แสตนด์

แรกรักวันไนท์แสตนด์
** คำเตือนก่อนซื้ออ่าน **
การเขียนของไรท์ในเรื่องนี้มีสองแบบนะคะ ก็คือแบบนี้
แบบที่ 1
...น้ำใสๆกำลังไหลออกจากดวงตาใสๆของใครคนหนึ่ง หยดลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเด็กสาวผู้ใสซื่อดูไร้พิษภัย และดูไร้เดียงสาในเวลาเดียวกัน มือหนึ่งของเธอก็ได้กุมขมับเอาไว้แล้วก้มหน้าร้องไห้อยู่ที่เคาว์เตอร์บาร์ สายน้ำหยดลงทีละนิดๆจนเปื้อนลงไปกับพื้นโต๊ะ มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ จับแก้วเหล้าแล้วยกซดจนหมดแก้ว..
"ฮึกกกก ฮึก ทำไมเจ็บปวดอย่างนี้ แกมันโง่ไงมะลิ โง่สิ้นดีที่ไปรักผู้ชายแบบนั้น ทำไมแกถึงโง่ได้ขนาดนี้ พี่แกไม่ได้สอนให้แกมาทำตัวโง่ๆแบบนี้ให้ผู้ชายดูถูกนะ" มะลิ เด็กผู้หญิงอายุ 19 ปีหมาดๆ เธอกำลังตกอยู่ในความโศกเศร้าเพราะผิดหวังจากผู้ชายที่เธอชอบและเธอก็คิดว่าเค้าก็คงชอบเธอมากเช่นกัน ด้วยการกระทำที่เขาแสดงออกต่อเธอ แต่พอมาวันนี้ เธอกลับถูกทำให้อับอายขายขี้หน้า เมื่อผู้ชายคนนั้นเผลอหลุดปากพูดดูถูกเธออย่างไม่น่าให้อภัย
แบบที่ 2 จะอยู่เกือบท้ายเรื่อง คือแบบนี้
เรา:พี่โรมไม่ได้โกหกมะลิใช่ไหมคะ//พูดไปสั่นไป
พี่โรม:ไม่เลยมะลิ พี่ไม่ได้โกหกมะลิเลยสักนิดเดียว พี่พูดความจริงพี่ไม่ได้คิดอะไรกับพาย พี่รักมะลิคนเดียวไม่เคยคิดอะไรกับคนอื่นทั้งนั้น แต่เรื่องเมื่อคืนพี่ก็ไม่คิดว่าพายจะทำแบบนั้นเหมือนกัน พายมันเมาถ้ามันไม่เมามันก็คงจะไม่ทำหรอก ที่พี่ไม่ปฏิเสธพายเพราพทรายมันกำลังเสียใจมาก มะลิเชื่อพี่ได้ไหม พี่ขอโทษครับ//พี่โรมยังคงกอดเราแน่นไม่ยอมปล่อยตอนนั้นเมื่อได้ฟังแบบนั้นเราก็เลยกอดตอบพี่โรมไป
** ไรท์มีการเปลี่ยนสไตล์การเขียนเล็กน้อยนะ เพราะนิยายเล่มนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์เขียน ขออภัยหากทำผิดพลาดนะคะ **
-------------
น้ำใสๆกำลังไหลออกจากดวงตาใสๆของใครคนหนึ่ง หยดลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเด็กสาวผู้ใสซื่อดูไร้พิษภัย และดูไร้เดียงสาในเวลาเดียวกัน

มือหนึ่งของเธอก็ได้กุมขมับเอาไว้แล้วก้มหน้าร้องไห้อยู่ที่เคาว์เตอร์บาร์ สายน้ำหยดลงทีละนิดๆจนเปื้อนลงไปกับพื้นโต๊ะ มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ จับแก้วเหล้าแล้วยกซดจนหมดแก้ว

"ฮึกกกก ฮึก ทำไมเจ็บปวดอย่างนี้ แกมันโง่ไงมะลิ โง่สิ้นดีที่ไปรักผู้ชายแบบนั้น ทำไมแกถึงโง่ได้ขนาดนี้ พี่แกไม่ได้สอนให้แกมาทำตัวโง่ๆแบบนี้ให้ผู้ชายดูถูกนะ"

มะลิ เด็กผู้หญิงอายุ 19 ปีหมาดๆ เธอกำลังตกอยู่ในความโศกเศร้าเพราะผิดหวังจากผู้ชายที่เธอชอบและเธอก็คิดว่าเค้าก็คงชอบเธอมากเช่นกัน ด้วยการ

กระทำที่เขาแสดงออกต่อเธอ แต่พอมาวันนี้ เธอกลับถูกทำให้อับอายขายขี้หน้า เมื่อผู้ชายคนนั้นเผลอหลุดปากพูดดูถูกเธออย่างไม่น่าให้อภัย

"ย้อนกลับไปตอน เก้านาฬิกาของวันนี้"

"เราชื่อมะลิ วันนี้เป็นวันที่อายุเราจะครบ 19 ปีบริบูรณ์แล้ว ใช่ค่ะ วันนี้เป็นวันเกิดของเรา เราอาศัยอยู่กับพี่ชายของเราที่มีชื่อว่า หลุยส์ พี่ชายเรามีอายุห่างกับเรา 3 ปี ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี 1 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยเดียวกันกับมหาวิทยาลัยที่พี่ชายของเราเรียนอยู่ เราก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงคนนึง ที่ไม่ได้ แต่งตัวหรือแต่งหน้า ตามแบบที่พวกวัยรุ่นส่วนใหญ่ทำกัน เราเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนนึงที่เติบโตขึ้นมากับพี่ชายของเรา ถึงแม้ว่าเราจะมีพี่ชายเพียงคนเดียวในชีวิต แต่พี่ชายเราก็เลี้ยงดูเรามาอย่างดี เพราะพี่ชายเรา เรียนไปด้วยเปิดธุรกิจของตัวเองไปด้วย ก็คือร้านอะไหล่รถมอเตอร์ไซต์ พี่ชายให้เราได้ทั้งชีวิต แต่ตัวเราเองเป็นคนไม่แต่งหน้าไม่แต่งตัว แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ดูแลตัวเอง ก็อาจจะจืดชืดไปสำหรับใครบางคน แต่นั่นไม่ใข่ประเด็นของเรื่องทั้งหมด"

"ประเด็นก็คือ วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเรา ถึงแม้ว่าเราจะเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนนึง แต่เราก็มีหัวใจและอยากมีความรักเหมือนคนทั่วไปเค้ามีกัน เรามีผู้ชายอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเราชอบเค้ามาเป็นเวลา 3 ปี ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่เราชอบมากตั้งแต่เราอยู่ มอปลาย แต่เค้าทั้งป็อปทั้งฮอตในเวลาเดียวกัน ซึ่งไม่แปลกใจที่เค้าไม่ได้มองหรือมาสนใจผู้หญิงอย่างเรา"

"แต่เหมือนวันหนึ่งฟ้าเห็นใจเรา ทำให้พี่เค้ารู้จักกับเราก่อนที่เค้าจะจบมอหก ก็คือวันที่เค้าแข่งกีฬาแล้วเราเป็นคนดูแลนักกีฬา วันนั้นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราทั้งสองคนได้คุยกัน ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาผู้ชายคนนั้นปฏิบัติตัวกับเราเหมือนกับคนที่.. ถ้าดูเผินๆ สองคนนี้คงแอบชอบกันแน่ๆ แต่เปล่าเลย เราคิดไปเองคนเดียว"

"เมื่อวันนี้วันเกิดของเรา เรามีนัดกับพี่ชายที่บ้านตอนเย็น ช่วงกลางวันเราเลยว่าง ผู้ชายคนนั้นเค้าชื่อพี่ก้อง เค้าได้บอกกับเราว่าวันนี้เค้ามีของขวัญสุดพิเศษจะมอบให้แก่เรา ให้เราไปเจอเค้าตามที่อยู่ ที่ส่งมาในไลน์ เมื่อความรักที่มันมีให้จนเอ่อล้น เราจึงไม่ปฏิเสธที่จะเดินทางไปหาผู้ชายคนนั้นที่พัทยา เพียงเพราะเราคิดว่าแค่ว่าจะไปเอาของขวัญกลับมาก็น่าจะทันนัดของพี่ชาย"

"เราเดินทางไปยังจุดนัดหมายอย่างใจจดใจจ่อและมีความสุขมาก เด็กแว่นอย่างเรากำลังจะสมหวังในความรักแล้วใช่ไหม"

"เรามาถึงจุดนัดหมายคือโรงแรมแห่งหนึ่งในตัวเมืองพัทยา ผู้ชายคนนั้นได้ส่งเบอร์ห้องและชั้นที่อยู่มาให้เราก่อนหน้านี้ เราก็ขึ้นห้ไปตามที่เค้าบอกแต่แปลก ที่พอเราไปถึงห้องนั้นแล้ว...ประตูมันกลับไม่ได้ล็อค"

"เมื่อความใสซื่อบริสุทธิ์และความโลกสวยของผู้หญิงอย่างเรา เราก็คิดว่า เปิดเข้าไปแล้วจะเจอเซอร์ไพรส์ที่สุดจะโรแมนติก แต่เปล่าเลย เมื่อเราเปิดห้องเข้าไปกลับพบแต่เสื้อผ้า รองเท้ากระจัดกระจายอยู่ตามพื้นห้อง แต่ที่มันทำให้ใจเราสลายก็คือ..."

"ถุงยางที่ผ่านการใช้งานมาแล้ว"

"ด้วยความที่เรายังคงคิดในแง่ดีต่อไป เรายังคงไม่ยอมแพ้เดินตามรอยชิ้นส่วนเสื้อผ้าไปหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจอีกครั้ง เมื่อภาพที่เห็นเปรียบเสมือนกับภาพวาดที่ถูกไฟรนจนหมอดไหม้"

"ชายหญิงที่กำลังทำกิจกรรมร่วมรักร่วมเพศกันอยู่บนเตียง ส่งเสียงร้องคำราม ครางออกมาด้วยความเสียวซ่านไปทั้งร่างกาย"

"น้ำตาค่อยๆหยด เมื่อภาพที่เห็นกำลังสร้างบาดแผลและความเจ็บปวดให้แก่หัวใจของเรา น้ำตาเริ่มพลั่งพลูออกมาเป็นสายจนเอ่อล้น"

"ฮึก ฮึกกกก เสียงเล็กๆค่อยๆเล็ดลอดออกมาจากลำคอของเธอ ไม่ว่าเธอจะกลั้นน้ำตาแค่ไหนมันก็ไม่อาจกักเก็บไว้ได้อีกแล้ว เสียงร้องไห้ของมะลิค่อยๆดังขึ้นแสดงถึงควาใเสียใจอย่างที่สุด มันดังขึ้นจนทำให้คนสองคนหยุดทำกิจกรรมแล้วมองมายังเธอ ที่กำลังทรุดร้องไห้อยู่ที่พื้น"

"มะลิ"

"เสียงของผู้ชายคนนั้นร้องเรียกเธอด้วยความตกใจ"

"มะลิ มะลิมาได้ยังไง เขาลุกขึ้นใส่ผ้าขนหนูก่อนจะเดินมาจับที่ตัวของมะลิแล้วซักถาม"

"กูเป็นคนส่งไลน์ให้มันมาที่นี่เองแหละ"

"จ๋าทำไมถึงทำแบบนี้"

"มันจะได้เลิกโง่สักที ถึงเวลาต้องตาสว่างได้แล้วนังเด็กโง่ ฉันกับก้องมีอะไรกันมานานแล้ว แล้วตอนนี้ฉันก็กำลังตั้งท้องลูกของเขา"

"จ๋า หุบปากสะ"

"กูไม่หุบ มึงนั่นแหละต้องหุบปากยังจะไปอาลัยอาวรณ์มันทำไม เด็กจืดชืด ใส่แว่นแบบนี้ไม่ใช่สเปคของก้องเลยแกรู้ไว้ด้วย หัดส่องกระจกแต่งหน้าบ้างนะ ไม่ใข่ปล่อยตัวแบบนี้ มันไม่มีผู้ชายที่ไหนชอบหรอก"

"พี่โกหกมะลิทำไมคะ ไหนพี่บอกว่าพี่ชอบมะลิ ไหนพี่บอกว่าพี่ไม่มีใครแบ้วนี่มันอะไรกันคะ"

"มะลิ พี่ขอโทษ แต่พี่ไม่ได้ชอบมะลิเลยสักนิด พี่ก็แค่สงสารมะลิ"

"สงสารงั้นเหรอคะ ฮึกกกก เก็บความสงสารของพี่เอาไว้เถอะค่ะ น้ำตาของมะลิไหลพรากไม่มีท่าทีว่าจะหยุดไหลเลยสักนิด"

"แหกตาดูสารรูปตัวเองบ้างนะ ก้องมันไม่ชอบหรอก จืดๆเรียบร้อยแบบนี้ มันชอบแรง"

"จริงหรอคะ พี่ชอบแบบนั้นหรอคะ"

"เขาพยักหน้าพร้อมกับผลักไสไล่ส่งเธอ"

"มะลิออกไปเถอะ ผู้หญิงอย่างมะลิมันดีเกินไป พี่ไม่ได้ชอบมะลิ"

"ฮึกกก ดีเกินไปงั้นหรอคะ นี่คือเหตุผลหรอคะ งั้นพี่จำวันนี้วันนะคะสักวันพี่จะต้องเสียใจและเสียดาย"

"เธอเช็ดน้ำตาแล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินออกมาอย่างเจ็บปวด"