พรานพยศ

กันยาวตีกล่าวให้เขารู้ “กลัวทุกอย่าง กลัวเป็นม่าย กลัวต้องเลี้ยงลูกคนเดียว” “ผมไม่ระห่ำแล้ว ขอสัญญา” ปฏิภาณกอดหญิงสาวไว้อย่างอบอุ่น หญิงสาวอิงไหล่เขาไว้ ยิ้มชื่น ทั้งเชื่อมั่นว่าเขาพูดจริง ทำจริงเสมอ นายพรานเจ้าพยศคนนั้นหมดฤทธิ์ สิ้นชื่อไปแล้ว...เหลือเพียงคนดี คนใหม่ ที่กันยาวตีและครอบครัว ภาค ภูมิใจในเขาทั่วหน้าปฏิภาณจูบขมับรับขวัญคนดี! ธุระรักที่เขารับฝากจากแม่เลี้ยง และพ่อบังเกิดเกล้าสำเร็จลุล่วงแล้ว...เหลือเพียงภาระแห่งรัก...ภาระหัวใจกับผู้หญิงดีๆคนนี้และลูกในครรภ์ของเธอ ซึ่งเกิดจากเขาอีกหลายคนข้างหน้า และเขามาดมั่นจะทำหน้าที่ของสามีที่ดีที่สุด เป็นคุณพ่อที่น่ารัก น่าภูมิใจของลูกๆ และมันต้องสมบูรณ์แบบเสมอ