เมียอุ้มสมสยบรัก

สาวสวยสายหวาน (รึเปล่า) อย่างอินทุอร ไม่เหมาะกับขาใหญ่สายโหด (จริงรึ) อย่างเตชินท์หรอก
คบเป็นแฟนไว้แชร์ค่าน้ำมันรถกับค่าข้าวน่ะพอได้ แต่จะให้แชร์ชีวิตร่วมกันตลอดไป ไม่มีทาง
...............
“มาตกลงเรื่องเป็นแฟนกันดีกว่า”
“ได้ค่ะ สามเดือน เริ่มนับจากวันนี้เลยหรือเปล่าคะ” อินทุอรกระตื้อรือร้น เปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดปฏิทินเพื่อจะได้ลงบันทึกเอาไว้กันลืม
เตชินท์ไหวศีรษะเล็กน้อย ก่อนพยักหน้า พึมพำในลำคอ
“อืม งั้นตอนเย็นก็กลับบ้านพร้อมพี่”
“แต่ส้มโอขับรถมานี่คะ”
“เออว่ะ... งั้นเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ดีกว่า พี่จะไปรับเราที่บ้าน เที่ยงก็กินข้าวด้วยกัน เย็นก็กลับพร้อมกัน โอเคตามนี้”
“นั่นคือวิถีชีวิตของคนเป็นแฟนกันหรือคะ”
อินทุอรอยากกลอกตาใส่เขาซะจริงๆ ผู้ชายอะไร บริหารงานบริษัทได้อย่างแพรวพราวแต่บริหารการเป็นแฟน(กับผู้หญิง)ได้น่าเบื่อหน่ายมาก
“แล้วไม่ใช่หรือไง อย่าบอกนะว่าต้องอึบกันด้วย” ครั้งนี้เลิกคิ้วถาม มองออกว่าประชด อินทุอรจึงโคลงศีรษะใส่ก่อนถอนใจเฮือก
“เอาที่พี่เต้สบายใจเลยค่ะ” เธออ่ะ ไม่ใช่คนเรื่องมาก... อินทุอรบอกตัวเองก่อนจะกะพริบตาปริบๆ รีบหันกลับไปมองคนที่กำลังนั่งยกยิ้มมุมปาก ตาเป็นประกาย
“ดะ เดี๋ยว ตะกี้พี่เต้พูดว่าอะไรนะคะ”