เพลิงสวาทอสูร

ชาครียา พิศุทธิ์ เธออายุเพียง 22 ปี หลังเรียนจบ หน้าที่ของเธอคือการรับใช้ผู้ชายที่มีบุญคุณล้นหัว ถ้าไม่ได้เขาช่วยเธอไว้ตอนอายุ 15 ชีวิตเธอคงไม่พ้นโสเภณีในซ่อง ตอนนั้นพ่อเลี้ยงเอาเธอไปขายให้แม่เล้าเพื่อใช้หนี้พนันโชคดีที่เธอหนีทันแต่ก็เกือบไม่รอดถ้าไม่วิ่งหนีไปชนกับรถของทยุต พ่อเลี้ยงวิ่งตามมาพยายามจะแย่งตัวเธอไป เด็กสาวขอร้องให้เขาช่วยเธอ
“พี่คะช่วยหนูด้วยหนูไม่อยากขายตัว” คำขอร้องของเด็กสาวแปลกหน้ามีผลในทันที เมื่อมหาเศรษฐีหนุ่มพยักหน้ารับการขอร้อง ชีวิตของเธอจึงเป็นของเขานับแต่วินาทีนั้นจนมาถึงวินาทีนี้และตลอดไป
ทยุตจึงเป็นดังพระเจ้าที่มอบชีวิตใหม่ให้กับต้นคะน้าอ่อน ให้เธอได้มีโอกาสเติบโตในโลกที่สวยงามจนได้เรียนจบปริญญาตรี เธอกับเขาเจอหน้ากันเพียงปีละไม่กี่ครั้ง บ้านหลังนี้ในหมู่บ้านจัดสรรที่มีระบบการรักษาความปลอดภัยดีเยี่ยมมีบอร์ดี้การ์ดคอยดูแลทั้งในขณะไปเรียนไปเที่ยวหรืออยู่บ้านเฉยๆ
ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเมื่อเธอเรียนจบและรับปริญญาเรียบร้อย พี่ยุตที่เจอหน้ากันปีละไม่กี่ครั้ง ก็เดินทางมาฉลองการเรียนจบของเธอพร้อมกับมอบหน้าที่ใหม่ให้เธอได้ทำนั่นคือ ผู้หญิงของเขา โดยไม่รู้ว่าอนาคตมันจะสิ้นสุดเมื่อไหร่ หรือจนกว่าเขาจะพบและรักใครจริงๆ สักคน
**************
“คะน้าอยู่ไหน” เมื่อมานั่งโต๊ะแล้วไม่เห็นคนให้บริการก็ส่งเสียงเรียก
“อยู่ในครัวค่ะ พี่ยุตอยากได้อะไรเพิ่มหรือเปล่าคะ” ส่งเสียงหวานออกมาแต่ตัวยังไม่โผล่มาให้เห็นทำให้คนเรียกเริ่มหงุดหงิด
“มานั่งเป็นเพื่อนหน่อยสิ” เสียงแข็งออกคำสั่ง ร่างบางในชุดผ้ากันเปื้อนสีหวาน ตามองร่างบางกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ ก่อนจะหันกลับมามองจานราดหน้าตรงหน้าในใจทยุตคิดไปไกลสุดกู่
ใบหน้าเล็กคลอเคลียด้วยลูกผมดูรุงรังแต่น่าฟัดเป็นบ้าเลย แม่คุณเอ๊ย ทำเอาอารมณ์หิวข้าวหายวับอยากกินคนทำแทนขึ้นเสียแล้วสิ
“ขอเวลาสองนาทีค่ะ คะน้ากำลังคั้นน้ำส้มให้พี่ยุตอยู่ค่ะ” ชาครียาเดินมาใกล้ๆ เพื่อบอกเขาว่าเธอกำลังทำอะไร ทยุตมองหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้าหนีออกคำสั่งเสียงเข้มจริงจัง
“ไม่ต้องแล้ว ถอดเสื้อผ้าออกด้วยเหลือไว้แค่ผ้ากันเปื้อนพอแล้ว”
“อะไรนะคะ พี่ยุต” ชาครียาอุทานออกมาด้วยความตกใจกับคำสั่งของพี่ยุต ใบหน้าขาวซีดลงนิดหนึ่งก่อนจะเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อขึ้นมา
“เธอได้ยินแล้วคะน้า” น้ำเสียงราบเรียบคงที่
“แต่ว่า...” ชาครียากำลังพยายามประท้วงแต่กลับถูกเสียงเข้มขัดขึ้นอย่างรู้ทันความคิดของเด็กน้อยในแปลงผักของเขา
“ไม่มีใครอยู่ฉันไล่พวกมันไปเที่ยวหมดแล้ว เดี๋ยวนี้คะน้า ก่อนที่ฉันจะกินอิ่ม ถ้าช้าเธอจะโดนริมสระ” สั่งหน้านิ่งแถมขู่ซ้ำ ปรายตามองนิดๆ อย่างรอคอย ยกสองมือขึ้นประสานเพื่อวางคางลงบนหลังมือสบายอารมณ์สุดๆ