เทวีมรณะ เล่ม 1

เพราะความโลภ และ ความอยากได้ใคร่มีของมนุษย์ ที่ยังไม่หลุดพ้นจากกิเลสตัณหา เมื่อมีความต้องการให้ได้รับการตอบสนอง จึงต้องเสาะแสวงหาสิ่งที่จะช่วยให้สมความปรารถนานั้นได้ ซึ่งเทวรูปสองนางฝาแฝดนั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการได้มาครอบครองเพราะเชื่อกันว่าเทวีสองนางเท่านั้น...ที่จะดลบันดาลความร่ำรวยและทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการได้ แต่หารู้ไม่ว่า...ความร่ำรวยที่พวกเขาต้องการนั้นมันต้องแลกด้วยชีวิตและความตาย แล้วอะไรจะช่วยให้พวกเขารอดพ้นความตายจากเทวีมรณะได้
“สิงขร”ภูมิใจนำเสนอนวนิยายภูตผีปีศาจและสิ่งที่ลี้ลับมหัศจรรย์เรื่องเยี่ยม...เทวีมรณะ ที่แฟนพันธุ์แท้ของสิงขรต้องไม่พลาดนะครับ ท่านจะพบกับความสนุกสนานอันน่าสยดสยอง เข้มข้น ตื่นเต้นเร้าใจ สนุกทุกตัวอักษร ชนิดที่ท่านต้องติดตามและวางไม่ลงอย่างแน่นอน นามปากกา... “สิงขร” รับประกันความสนุกที่ไม่เหมือนใครอยู่แล้วครับ


ตัวอย่างบางตอน...
ตกดึก...
ประตูห้องค่อยๆเปิดแง้ม เรือนร่างในชุดผ้าซิ่นก็เยื้องย่างออกมาจากประตูห้องเงียบกริบแผ่ว
เบา และยังสามารถเดินเหินในความมืดได้โดยไม่สะดุดข้าวของบนเรือนเลย แล้วตรงไปยังที่นอนซ้ายสุด ซึ่งเป็นที่นอนของแขกผู้มาพักนาม "สุพจน์"
อีกสองที่นอนค่อนติดกันไปทางขวามือ เป็นผู้ติดตามนายสุพจน์ นามมนตรีและแก้ว
ร่างนั้นย่อตัวเปิดมุ้งของนายสุพจน์ แล้วเปลื้องผ้าถุงตนเองออกรวดเร็ว ไม่ได้สวมกางเกงใน และรีบเปลื้องเสื้อซึ่งก็ไม่ได้สวมยกทรงเช่นกัน
เรือนร่างจึงขาวโพลนในความมืด
แล้วร่างนั้นก็เลิกผ้าห่มออกก้มกระซิบกระซาบที่รูหูนายสุพจน์...
"คุณ คุณฉันเองนะ"
"หา เอื้องคำ"
แทนที่ผู้เป็นแขกจะผลักไส กลับคว้าร่างเปลือยตลอดนั้นเข้ามาแนบอก จัดการกินบนเรือนขี้รดหลังคาเสียเลย
เมื่อระดมพรมจูบที่อกอูมสล้างจนร่างนั้นครวญเสียงกระเส่า และทําท่าจะคว้าจับอะไรบางอย่างแต่ไม่ถนัดนัก สุพจน์รีบเปลื้องเสื้อแสงตนเองออกจนหมด สลัดผ้าห่มไปไว้ที่ปลายเท้า
จากนั้นทั้งคู่อยู่ในท่า..."หญิงหงายชายคว่ำ” และไม่รีรอใดๆอีกแล้วเริ่มบรรเลงเพลงกามาทันที
ฉับพลันทันใดนั้น...
พรึ่บ
ไฟที่ห้องโถงสว่างขึ้น ผู้ใหญ่เดชก้าวเข้ามาตลบมุ้ง ตระหวัดปากกระบอกปืนลูกโม่.38 เข้า
กลางหลังแขกผู้มาพัก ซึ่งกําลังโยงโย่เสพสวาทกันอยู่อย่างเมามัน
"ไอ้สัตว์ อีสัตว์ตายซะเถอะ"
เปรี้ยง
"โอ๊ย"
“ว้าย”
สุพจน์ร้องลั่นฟุบลงไปใส่ร่างของเอื้องคำ ซึ่งหวีดร้องออกมาด้วยความตกใจสุดขีด
ผู้ใหญ่เดชถีบร่างของสุพจน์กระเด็นผางออกไป จ่อปืนเข้าหน้าผากเอื้องคำผู้เป็นเมียแล้ว
เหนี่ยวไกอีกที....
เปรี้ยง
ไม่มีเสียงร้องใดๆจากปากของเอื้องคำผู้เป็นเมียอีก แต่ชักแหง็กๆมันสมองปนเลือดกระจายเต็มหมอน