รักเธอแม่ตัวแสบ

“ปล่อยฉันนะ นายบ้ากาม! นี่ขนาดถ่ายท้องยังไม่สิ้นฤทธิ์อีกเรอะ”
“ยัง! ขอให้รู้ไว้ คุณฤทธิ์มากเท่าไหร่ ผมมีมากกว่าสิบเท่า!”
พูดจบก็ตวัดร่างบางขึ้นอุ้มเดินตรงดิ่งพาเธอเข้าห้องนอนที่จัดไว้สำหรับเขาโดยเฉพาะ อย่างรวดเร็ว
ทันทีที่ปิดประตูตามหลัง ก็โยนร่างกะทัดรัดลงบนเตียงกว้างก่อนจะโถมทับลงไปเพื่อกันไม่ให้เล็ดลอดหนีไปได้
“ปล่อยนะ คนผีทะเล ปล่อยสิ ปล่อย!”
ติรยาโวยวาย พยายามกระเสือกระสนหนีจากร่างกำยำ แต่ไม่เป็นผล
“จะดิ้นไปทำไม เก่งนักไม่ใช่เหรอ แกล้งผมได้ แล้วจะกลัวผมทำไม”
“ฉันไม่ได้กลัวคุณ!” เถียงเสียงหอบ
“ดี ไม่กลัวก็ดีแล้ว”
ปากจมูกชายหนุ่มระดมจูบลงมา คนเก่งดิ้นรนผลักไส แต่ก็สู้เรี่ยวแรงมหาศาลกว่าไม่ได้
“ถ้าไม่กลัวก็อย่าดิ้น ยอมรับบทเรียนต่อจากที่ผมสอนเอาไว้ซะดีๆ น่า เรียนแล้วจะติดใจ”
จบคำพูดก็เตรียมดึงเสื้อพ้นตัวทางศีรษะ จังหวะที่เขามัวแต่รั้งเสื้อขึ้น ติรยาก็พลิกตัวหนีออกไปได้
ดาบสเสียหลัก หน้าคะมำลงบนเตียง แต่ไหวทันคว้าข้อมืออบบางเอาไว้ได้ กระชากร่างโปร่งบางลงมาติดฟูกอีกครั้ง เขาโหมกำลังในการกอดจูบ ขณะฝ่ายถูกรังแกพยายามดิ้นรนหนี
ทั้งสองนัวเนียกันอยู่บนเตียงได้พักใหญ่ แต่แล้วจู่ๆ ต่างคนต่างชะงักกึก เมื่อเริ่มรู้สึกบางอย่าง