สาปเสน่หา

“นิพาดา” พาตัวเองหลงเข้าไปในป่าลึกมาหลายวัน แล้วได้พบกับ “จักรดุลย์” หนุ่มลูกครึ่งที่หล่อเหลาอย่างไม่น่าจะมาอยู่ในป่าได้ ชายหนุ่มเป็นเจ้าของปราสาทหลังใหญ่สวยงามที่สร้างพิงอยู่กับภูเขากลางป่า นิพาดามารู้ในเวลาต่อมาว่าทุกคนในปราสาทแห่งนั้นล้วนแต่เป็นมนุษย์หมาป่าทั้งสิ้น ทำให้หญิงสาวตกใจและมีอาการที่น่าเป็นห่วงหลังจากนิพาดาช็อกตามมา จักรดุลย์จึงพยายามยึดตัวหญิงสาวเอาไว้เพื่อให้รอดพ้นจากอันตราย แม้ว่าเขาจะต้องต่อสู้กับพวกพ้องของเขาก็ตามด้วยการประกาศว่านิพาดาเป็นของของเขา ชายหนุ่มดึงหล่อนลงบนเตียงแล้วจูบเอาอย่างไม่เปิดโอกาสให้หล่อนได้หายใจ มือใหญ่อบอุ่นลูบสำรวจไปทั่วร่างกลมกลึงด้วยความพิศวาส ไม่ว่าจะเป็นทรวงอกอวบอิ่ม...เอวคอดเล็ก...สะโพกเต็มตึงไปทุกตารางนิ้ว เขาวางมือลงเคล้นคลึงไปทั่วเนื้อตัวของหล่อน ก่อนจะกดริมฝีปากไล่ตามไปติดๆ เพื่อให้นิพาดาหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเขาตราบชั่วนิรันดร์
“ผมรักคุณ”
เขาบอกกับหล่อนติดริมฝีปากนุ่ม
ก่อนจะบดเคล้าลงไปอย่างหนักหน่วงยืนยันให้หล่อนได้รับรู้ทั้งร่างกายและคำพูด
“ผมจะเป็นของคุณคนเดียว เราจะมีกันและกันแบบนี้ไปตลอดชีวิตโดยไม่มีใครมาแทรกกลาง...ยกเว้นลูก”