MISSION OF CRISIS ภารกิจท้ารัก ฉบับฉุกเฉิน

'ทางหมารอด' ไม่ได้หมายความว่า...คนจะรอด

---

เพราะมาโรงเรียนสายแต่ไม่อยากถูกหักคะแนน ฉันจึงต้องไปใช้บริการเส้นทางพิเศษ
เด็กห้องท้ายๆ เรียกมันว่า 'ทางหมารอด' แต่ฉันก็ดันลืมคิดไปว่าหมารอดไม่ได้หมายความว่าคนจะรอด
โผล่เข้ามาในโรงเรียนปุ๊บ ก็เจอนายประธานนักเรียนฝ่ายคุมกฎระเบียบของโรงเรียนตัวเป็นๆ เอาอะไรมารอดก่อนน

---


“นที”

“ผมว่าคุณปั้นหยาอย่ามัวแต่พูดมากเลยครับ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมกำลังช่วยคุณปั้นหยาอยู่”

หมอนี่ด่าว่าฉันพูดมากแล้วยิ้มหน้าบานใส่

“นายทำแบบนี้มันเท่ากับช่วยฉันยังไง”

“ก็ให้คุณปั้นหยาช่วยงานผม แลกกับที่ไม่โดนหักคะแนนไงครับ”

“งั้นฉันยอมให้นายหักคะแนนฉันก็ได้เอ้า!”

“แต่นี่ก็ใกล้จะถึงแล้วนะครับ ถ้ายอมแพ้ตอนนี้จะเท่ากับว่าที่คุณปั้นหยาเดินมาตั้งไกลสูญเปล่า ไม่มีคนฉลาดที่ไหนเขายอมเสียแรงไปเปล่าๆ หรอกครับ”

ฉันเกลียดนทีที่สุดเลย คนอะไรน่าเป็นได้ขนาดนี้

---

“หมดหน้าที่ฉันหรือยัง”

“ถ้าวันนี้ก็พอแค่นี้ครับ”

“หมายความว่ายังไง” ฉันรีบถามเสียงดัง

“หมายความว่าพรุ่งนี้คุณปั้นหยาอาจจะมีหน้าที่ใหม่ครับ”

“หน้าที่อะไรของนาย”

“ดูแลผม”

“ผมนายร่วงหรือไงล่ะ”

ระดับเสียงของฉันสูงปรี๊ดขึ้นโดยอัตโนมัติ แต่จะไม่เสียงสูงได้ยังไง ในเมื่อเขากำลังทำให้ฉันตกเป็นเป้าสายตา

“ผมขาดคนดูแล”


สุดท้ายฉันก็เลยแพ้ให้กับความทะเล้นของเขาทุกที แต่ถ้าคิดว่าแค่นั้นเรื่องจะจบ ขอบอกตรงนี้เลยว่าไม่ เพราะนี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น