พิศวาสมิอาจเลือน

“ผมต้องการรู้ว่าคุณทิ้งผมมาทำไม”
มาร์โกเอ่ยตรงไปตรงมา ดวงตาสีฟ้าเข้มจับจ้องใบหน้าหวานที่เขาเฝ้าฝันมาตลอดเหมือนต้องการค้นหาความจริงจากสายตา และท่าทีของเธอ
รสนาแทบไม่เชื่อหูตนเองเลยว่า จะได้ยินคำพูดงี่เง่าจากปากของผู้ชายสับปลับลวงโลก…เขากล่าวหาว่าเธอทิ้งเขา…ช่างบ้า และงี่เง่าดีแท้
“ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมต้องเฝ้าทนทุกข์กับความคิดถึงคุณ และความสงสัยที่เกาะกินหัวใจถึงสาเหตุที่คุณทิ้งผมไป ทำไมคุณใจร้ายอย่างนี้”
“ฉันน่ะหรือทิ้งคุณ ฉันทำแบบนั้นหรือ?”
หญิงสาวถามเสียงเยาะ ก่อนจะสะบัดหน้าหนี เหมือนไม่ต้องการให้เขาเห็นความบอบช้ำรันทดจากดวงตาของเธอ รสนาเอ่ยเพียงเท่านั้น และไม่ยอมพูดอะไรอีก
เธอเกรงว่าหากพูดอะไรไปมากกว่านี้ เธอตัวเองนั้นแหละ ที่จะแสดงความอ่อนแอออกมา