ได้โปรดรับข้าเป็นสามี

ผิงผิง เก็บงำความลับอันสำคัญเอาไว้พร้อมกับการยุติการแต่งงานกับคนรักหนุ่ม ความรักครั้งนี้ส่งผลร้ายให้คุณหนูผู้เพียบพร้อมอย่างนางต้องมีชะตากรรมไม่ต่างกับบ่าวในเรือนเพราะการตัดขาดสายเลือดจากผู้เป็นบิดาแท้ๆ
ลู่ซือ ผู้รักและเทิดทูนคุณหนูสุดหัวใจ ความรักที่เขามอบให้นางนั้นมีค่ามหาศาล ขอเพียงได้รัก ได้ปกป้องดูแล ได้เห็นนางมีวามสุข เพียงเท่านี้เขาก็สมใจแล้ว
หากแต่แล้ววันหนึ่ง เทพสวรรค์คงเมตตาในความรักต่างชนชั้นของเขา บ่าวผู้ยากไร้ผู้นี้ กลับมาคุกเข่าขอเป็นสามีของนาง ยินดีที่จะรักและซื่อสัตย์ ไม่ทำให้นางต้องเสียใจเหมือนดั่งรักครั้งก่อน
................
"ลู่ซือ เจ้าไม่ควรทำเช่นนี้ ทุกอย่างป็นความคิดของข้า หากเราโดนจับได้ ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องเดือดร้อน ข้าอยู่ได้ เจ้าจงกลับไปเถิด"
"ไม่ขอรับ"
"แต่ข้าสั่ง เจ้าควรทำตาม"
ผิงผิงขึ้นเสียงเล็กน้อยเพื่อยืนกรานว่าเขาไม่ควรอยู่ที่นี่ก่อนหันหลังจะเดินออกไป
"ข้าจะอยู่ เพราะข้ารักและห่วงคุณหนู!"
เท้าที่กำลังจะก้าวเดินชะงักกึก ค่อยๆหันมามอง พบว่าลู่ซือกำลังคุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้านาง
"ได้โปรดรับข้าเป็นบ่าว ไม่ว่าจะต้องพบเจอสิ่งใด หวังลู่ซือผู้นี้ไม่คิดหวั่นไหว ขอเพียงได้ตามดูแลปกป้องผู้ที่ข้ารักและเทิดทูน"
สายตาของลู่ซือวิงวอนออกมาพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลซึม ผิงผิงอึ้งไปชั่วขณะ ไม่เคยรู้มาก่อนถึงความรู้สึกของบ่าวผู้นี้ที่คิดกับตน
"สิ่งที่ข้ากลัว คือการที่คุณหนูต้องอยู่ตามลำพังอย่างโดดเดี่ยวและไม่รู้ว่าต้องเจอสิ่งใดบ้าง แต่หากมีข้าอยู่ ข้าจะทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อปกป้องคุณหนู ได้โปรดอย่าทำร้ายจิตใจข้าด้วยการไล่ให้ข้ากลับไป ข้าอยากอยู่กับคุณหนู ข้า..."
"พอแล้ว"
เสียงสั่นเอ่ยห้ามพลางย่อเข่าลงไปหา
"ขอบใจเจ้า"
"ได้โปรด.."
ลู่ซือก้มศีรษะลงอย่างเว้าวอนจนผิงผิงใจแข็งไม่ไหว
"ลู่ซือ ข้าให้เจ้าอยู่"